Kinderdijk is een van de beroemdste plekken van Nederland. Tenminste, als je het aan buitenlandse toeristen vraagt. De dijk met 19 molens is tot diep in Azië bekend. Maar lang niet iedere Nederlander is er al eens geweest. En dan is het ook nog eens UNESCO werelderfgoed. De hoogste tijd om er eens een kijkje te nemen dus!
Sinds 1997 is Kinderdijk aangemerkt als werelderfgoed: cultureel erfgoed dat beschermd wordt tegen bijvoorbeeld bebouwing of ontbossing. Met de hulp van UNESCO blijft Kinderdijk voorlopig precies zoals het dorpje nu is. Je kunt er alleen te voet komen, en dat moet zo blijven.
Hoezeer wij Nederlanders ook gewend zijn aan molens in het landschap, toch is het behoorlijk bijzonder om er zoveel dicht bij elkaar te zien. In Kinderdijk staan er 19 bij elkaar (al ligt er eentje technisch gezien in Alblasserdam). Wat het tafereel nog extra idyllisch maakt is dat ze zijn omgeven door water.
Al in de vijftiende eeuw werden hier molens gebouwd, maar de huidige molens die je er ziet dateren uit halverwege de 18e eeuw. De meeste molens lijken op elkaar, al is er één die eruit springt: wipmolen de Blokker heeft een compleet ander uiterlijk. Deze molen heeft een naam, de rest is gewoon genummerd.
De reden dat ze hier staan is vrij duidelijk, daarvoor hoef je maar heel even rond te kijken naar het water. De molens zijn gebouwd om het water uit de polder omhoog te pompen. En dat gebeurt nog steeds.
Via de Molenkade wandelen we naar de molens toe en het eerste dat opvalt is dat ze bewoond zijn. Er hangt was buiten, er lopen katten rond en ik zie tuinsets staan. Het verbaast me, want wonen in zo’n gigantische trekpleister lijkt me behoorlijk wat nadelen hebben. Al is het ook weer zó uniek dat de voordelen voor sommige mensen wellicht groter zijn. Dit zijn ongetwijfeld plekken die van generatie op generatie worden overgedragen. En familietradities zijn er om in ere te houden.
Op een zonnige zondagmiddag in januari is het er behoorlijk rustig, maar dat heeft alles te maken met huidige crisis en lockdown. Ik heb me laten vertellen dat het hier echt héél druk kan zijn. Normaal gesproken is het bezoekerscentrum open, zijn er souvenirwinkeltjes en kun je de molens in. Nu kunnen we er alleen wandelen en dat is absoluut meer dan de moeite waard.
Het heeft gevroren en op sommige slootjes rondom de molens ligt een dun laagje ijs. Het lijkt me een waanzinnig mooie plek om te schaatsen, al worden de kansen daarop jammer genoeg steeds kleiner. Maar stel je eens voor dat het ooit weer kan, dan weet ik wel waar ik het ijs op ga.
Een wandeling in Kinderdijk in de winter is er eentje waarbij je vol in de wind loopt. Die krijgt hier vrij spel omdat er in de omgeving niets anders is dan graslanden en water. Echt uitwaaien dus, wat in de winter echt heerijk kan zijn. Zeker als de zon schijnt. Naast de molens lopen kades die je kunt bewandelen: Molenkade Nederwaard en Molenkade Overwaard. Echt ver hoef je niet te wandelen om ze allemaal te zien, want ze staan vlak bij elkaar. Al kun je wel veel verder de polder in als je zou willen. Fiets- en wandelpaden zijn hier volop te vinden.
Je kunt Kinderdijk op verschillende manieren bezoeken. Bijvoorbeeld door met de auto erheen te rijden, te parkeren aan de West Kinderdijk en via de Molenkade naar de molens te wandelen. Doorrijden naar de Molenstraat kan ook, daar is een grotere parkeerplaats.
Je bezoek blijft op dit moment beperkt tot het bekijken van de molens van buitenaf. Normaal gesproken zijn er ook drie museummolens die je kunt bezoeken, al is dat momenteel vanwege de coronacrisis niet mogelijk. Daar moet je een kaartje voor kopen dat je ook toegang geeft tot een rondvaartboot (alleen in de zomer). En hoe toeristisch ook, het lijkt me eerlijk gezegd heel leuk om tussen de molens door te varen. Om te wandelen rondom de molen hoef je in ieder geval geen entree te betalen.
Mocht je nog nooit in Kinderdijk zijn geweest, dan zou ik toch eens een dagje weg plannen. Zeker nu het buitenlandse toerisme stil ligt is het er een mooi moment voor!
