Grote plekken. Dat moest camping Village de la Guyonnière in Saint Julien des Landes gaan bieden aan de kampeerders, ,,want aan de kust van de Vendée in Frankrijk stonden de mensen allemaal hutje mutje’’, vertelt de Nederlandse beheerder Pierre Jaspers in het café aan het centrale plein van zijn camping. Inmiddels is het kampeerterrein uitgegroeid tot één van de bekende zomerverblijven voor Nederlanders die het zuiden willen mijden. ,,Op een of andere manier hangt hier de goede vibe. Zo’n 60 procent van de gasten komt hier al jaren terug.’’
Of het nu de combinatie van allerlei elementen is, het hoogste aantal Franse zonuren dat in de Vendée worden geteld of de mogelijkheden van ouderwets kamperen tot glamping, niemand die het echt weet. Wat blijft is dat La Guyonnière in menig opzicht een prettig zomerverblijf is voor vooral ouders met kinderen van 0 tot 20 jaar, zo constateerden we afgelopen weken.
Terug
Voor de allerjongsten is er veel animatie en voor de ‘oudere’ vanaf de puberleeftijd is het goed toeven in en rond de centrale bar of rond het meer, grenzend aan de camping; daar aan het water waar jongeren voor het eerst zoenen en drinken. ,,Ieder jaar wil hij terug’’, zegt een vader over zijn zoon van 19 jaar. ,,Natuurlijk wil ik weer terug’’, zegt hij dan: ,,Ik heb hier zoveel geleerd.’’ En zo hebben veel vakantiegangers allemaal hun eigen reden om ieder jaar, al is het maar voor een week, even terug te keren naar die oostkust van Frankrijk.
Zelf kwam Jaspers in 1992 aan; lang haar, een vrouw en twee kinderen, weinig geld op zak en vrijwel geen woord Frans pratend. ,,Dat laatste heeft me wel eens wat problemen opgeleverd. Kocht ik een oude tractor, maar had ik de kleine letters in het koopcontract niet goed gelezen. De tractor ging al snel kapot, maar geen garantie dus. Uiteindelijk heeft de burgemeester zich voor me ingezet. De tractor werd alsnog gemaakt door de voormalige eigenaar’’, lacht Jaspers zijn oude zorgen weg.
Hippie
Het is typerend voor hoe hij ooit is begonnen. ,,Ik had lang haar. De bank leende me geen geld. Daar dachten ze dat ik een of andere hippie was.’’ Hij moest het zelf zien te rooien. Het is dat familieleden in Nederland in de wintermaanden af en toe wat geld stuurden anders hadden ze het niet gered. Hij wilde op de verlaten boerderij met 30 hectare een grote camping opzetten, maar hij kreeg er geen vergunning voor. Hij mocht er hooguit 5 plaatsen inrichten. ,,Tja, dat was een probleem natuurlijk.’’
Langzaam werden het er toch ieder jaar meer en zo kon hij gestaag zijn camping uitbreiden tot uiteindelijk 300 plaatsen op 21 hectare. De andere hectares moest hij in de slechte tijden noodgedwongen verkopen. Met respect voor wat er stond aan bomen en struiken richtte hij verschillende velden in en kampeerplaatsen van 15 bij 15 vierkante meter. ,,Die grote plekken was de gouden greep. Dat was waar de mensen voor kwamen. Dat vonden ze nergens anders zo dicht bij de kust.’’
Meebewegen
De reactie van de gasten die zo vaak terugkwamen, hield het gezin Jaspers in de slechte jaren op de been. ,,Anders hadden we er allang de brui aan gegeven.’’ Nu kon Jaspers toch altijd goed luisteren naar de vakantiegangers die kwamen, want zijn devies is en blijft dat je moet meebewegen met wat de gasten willen. ,,Op een gegeven moment zeiden er steeds meer: ,,Pierre, het was weer leuk, maar volgend jaar gaan we ergens anders naar toe, want de kinderen willen een zwembad. Dus legde in een zwembad aan.’’ En zo is het ook gegaan met de mobile homes. Hij zou er nooit één op zijn terrein neerzetten, maar nu staan er 125 stacaravans zonder wielen. ,,Tja, de gasten willen het.’’ Maar kamperen vindt hij het niet. Dat doe je naar het idee van Jaspers nog steeds zoals zijn eerste gasten dat deden: de natuur opzoeken met een tent. Die zijn dan ook altijd gebleven al zei het minder alternatief.
Glamping
De modernste vorm van overnachten bij Jaspers is nu in een tent op palen voor 1250 euro per week. ,,Glamping’’, noemen ze dat. Jaspers kijkt er wat benauwd bij, maar hij weet dat sommige kampeerder zich VIP willen voelen en een beetje los van de rest toch in de natuur op een camping willen staan. ,,Dus hebben we er daar afgelopen winter vijf van neergezet. Ik had er wel tien kunnen opbouwen, zo veel belangstelling is er voor. Maar ja als ik er te veel neer zet, voelen de gebruikers zich natuurlijk geen vip meer’’, lacht hij. Dan wordt het tijd om weer te gaan; iedere morgen weer even een rondje op de mountainbike over zin camping, kijken hoe goed iedereen het heeft.