Mocht je Guernsey kennen, dan ken je het Kanaaleiland waarschijnlijk van de ruige kliffen, verlaten stranden én het goede eten. Reden voor de Guernsians om dit jaar het eerste Guernsey Internationaal Food Festival te organiseren. En ik was erbij!
Voor de kust van Normandië liggen de Kanaaleilanden. Heb je je ooit afgevraagd waar de Amerikaanse staat New Jersey naar verwijst? Naar het grootste Kanaaleiland Jersey! Maar deze blog gaat over buureiland Guernsey, dat zijn grote broer Jersey deze zomer in de schaduw zette. Guernsey organiseerde namelijk het eerste Guernsey International Food Festival. Van 18 tot en met 27 september stond het Kanaaleiland – dat al bekend stond om het goede eten en drinken – in het teken van lokaal lekkers en culinaire evenementen. Wat te denken van een Gourmet Bus Tour of struinen langs de foodstalletjes op Seafront Sunday?
Zaterdag 26 september verzamelen de echte foodies op Guernsey zich om 9.00 uur bij Seafresh. Deze visboer is niet alleen het startpunt van de Gourmet Bus Tour, maar ook de populairste plek op het eiland iedere zaterdagochtend. Guernsians komen en gaan. En niet voor niets: Seafresh verkoopt vissen, schaal- en schelpdieren die letterlijk nét uit het water komen. Ruim 90 procent van de seafood die verkocht wordt, is lokaal gevangen. Verser dan dit wordt het niet! De zee rondom Guernsey zit vol met ondermeer zeebaars, makreel, krab en kreeft. Een medewerker van Seafresh komt er net met één (levende) aanlopen. Al spartelend wordt de kreeft in een plastic tasje gedaan en overhandigd aan de gelukkige koper. A dish to die for…
Onze eerste bestemming vandaag is Randells Brewery. Randells is niet alleen de bekendste bierbrouwer van Guernsey, maar distributeert ook wijnen, sterke drank en bieren, en heeft verschillende pubs, hotels en winkels op het eiland. Een kijkje in de keuken van Randell’s kan bij deze tour dan ook niet ontbreken. En een biertje natuurlijk evenmin! Hoewel het nog ochtend is, wordt ons een lokale specialiteit aangeboden. Nadat de eerste waaghals voorzichtig ‘ja’ heeft gezegd, kan de rest van de groep niet achterblijven. En dat smaakt eigenlijk best heerlijk! Maar is het ook lokaal? Het woordje ‘Breda’ op de tap zet mij aan het denken, en ik besluit de barkeeper te confronteren. Het bier blijkt lokaal te worden gebrouwen, maar naar een van oorsprong Breda’s recept. Nederlands bier dus! Wie had oit gedacht dat er op Guernsey masaal bier uit Breda werd gedronken?
We krijgen nog een rondleiding door de brouwerij, inclusief uitleg over de bieren. Want waarom Breda? Randells legt uit dat Guernsey na de oorlog (en na de bezetting door de Duitsers) geen bier meer wilde importeren uit Duitsland. Daarom werd naar alternatieven gezocht, en kwamen ze destijds bij Breda uit. Dat bier smaakte zo goed, dat er op Guernsey tegenwoordig bijna 15.000 liter per week van geproduceerd wordt. Proost!
Onze volgende stop is bij het chique Les Rocquettes Hotel. Al is het hele eiland vrij chic. De meeste Guernsians werken in de financieele sector (populair vanwege het gunstige belastingklimaat), en boeren dus lekker. Dat is terug te zien in de huizen en de hotels, waarbij de laatste overigens gedomineerd worden door personeel uit de Baltische staten. Zij nemen maar al te graag de baantjes aan die de locals zelf niet meer willen doen. Enfin, in de bar van Les Rocquettes kunnen we een drankje bestellen en krijgen we een presentatie van Haut Maison, een lokale likeurmakerij. Samen met haar man Stephen verhuisde Katherine in 2006 naar Guernsey, om daar van hun pensioen te gaan genieten. Stilzitten was echter niets voor het ondernemende echtpaar, en zo ontstond het idee voor hun eigen bedrijf in fruitlikeuren. Op hun landgoed worden nu kilo’s fruit verbouwd, waar Katherine niet alleen likeuren van maakt, maar ook jams. En zo hebben we voor de lunch niet alleen alcohol op, maar ook (vloeibaar) fruit!
Dan is het tijd voor de lunch, en ook daar hoef ik me geen zorgen over te maken. Aan keurig gedekte tafels krijgen we een zeebaars met mosselen en clams voorgeschoteld, met bijbehorende witte wijn. Zelfs de carnivoren van de groep zijn enthousiast. Even later volgt het dessert; een panna cotta van loganberries, merinque en basilicum. Een loganberry is een kruising tussen een framboos en een braam, dus je snapt hoe lekker dat dessert was. Voor de liefhebbers is er daarna nog kaas. Een doorn in het oog voor de Française van de groep (want: verkeerde volgorde), maar een verademing voor de vele Britse toeristen. Dit illustreert meteen goed hoe Guernsey is samengesteld. Het eiland is een combinatie van Frankrijk en Groot-Brittannië en ligt dan ook tussen de twee landen in. Volgens de Britten is het eiland ‘echt Frans’, terwijl de Française zeker ook Britse sporen terugziet. Overigens is het eiland onafhankelijk en hoort niet bij Frankrijk noch Groot-Brittannië.
Na de maaltijd worden we meegenomen naar de kassen van Fresh Guernsey Herbs. Hoewel Guernsey vroeger bekend stond om de tomaten, worden er nu vooral basilicum, koriander, peterselie, thijm, bieslook en rozemarijn verbouwd. En bloemen, want elke zichzelf respecterende chef kookt of decoreert tegenwoordig met bloemen, zo vertelt de eigenaar. Bovendien kunnen heel veel bloemen gewoon gegeten worden. Alle kruiden worden handgeplukt, wederom door personeel uit de Baltische staten, zo verwacht ik. Bijna het hele jaar door zijn ‘de dames’ aan het werk, want dankzij de kassen en het klimaat op Guernsey, kan vrijwel elk seizoen benut worden.
Onze laatste stop is het landgoed van Rocquette Cider, waar het geheim groeit achter Guernsey’s populairste drankje: cider. Meer dan 5.000 appelbomen heeft Rocquettes op het terrein staan, die jaarlijks samen bijna 150.000 liter cider en sap opleveren. Al draait de appelpers nog geen maand per jaar: appels zijn echt een seizoensproduct. Daarom verkoopt Rocquettes ook lamsvlees. De overige tijd genieten de ondernemers van hun eigen cider, met een alcoholpercentage varierende van 4,5 procent tot 7,2 procent. De laatste is ideaal voor bij het eten, terwijl de lichtere ciders het beter doen bij de borrel. Het alcoholproces werkt hier overigens hetzelfde als bij wijnen: door gisting worden de suikers in de appelsap omgezet in alcohol.
Inmiddels heb ik genoeg alcohol op en brengt de Gourmet Bus mij netjes naar mijn hotel.
Zondag 27 september is de laatste dag van het International Food Festival en dat vraagt om een gezellige afsluiter: Seafront Sunday. De haven van hoofdstad St. Peter Port is de hele dag afgezet en is getransformeerd tot een zee van kraampjes. Van kookdemonstraties van Michelin-kok Jean-Christophe Novelli tot een ordinaire fish and chips-foodtruck: er is voor ieder wat wils! Dat is ook terug te zien in het publiek. Kinderen lopen vrolijk rond; ook voor hen is er genoeg te doen. Ouderen kijken bij de stalletjes of verkopen hun zelfgebakken cupcakes, quiches of meatpies. Ik koop een ijsje, want ik heb mij laten vertellen dat het ijs op Guernsey goddelijk is. Ijs is immers gemaakt van melk, en die melk komt van echte Guernsey-koeien. Guernsey-koeien zijn heilig op het eiland vanwege de heerlijke melk. Ook de lokale boter wordt door Guernsians dan ook aanbeden (en gulzig op het brood gesmeerd).
Na nog een krokante porkbelly met rijst van de Aziaitische kraam, loop ik nog wat rond over de markt. In Nederland ben ik door foodfestivals als Rollende Keukens en Trek inmiddels wel wat gewend, en daardoor ook behoorlijk verwend. Seafront Sunday valt mij dan ook een klein beetje tegen qua drukte en aanbod. Guernsey is echter een klein, relatief onbekend eiland, en organiseerde het Guernsey International Food Festival dit jaar voor de eerste keer. Na een heerlijk weekend kan ik dan ook niet anders dan concluderen dat ik erg benieuwd ben naar volgend jaar. Het enthousiasme van de locals is veelbelovend, en aan de kwaliteit van het eten en drinken zal het ook zeker niet liggen!
Foto credits header: chris2766 / Fotolia.com.
