Lapland bezoeken zonder een tocht te maken met een hondenslee is ondenkbaar! Op een steenworp afstand van de Granö Lodge woont de jonge Juliane. Ze is vanuit Duitsland naar Zweden gekomen om met husky’s te werken. Ze heeft duidelijk een passie voor honden en de natuur. In het midden van haar achtertuin ligt het ‘hart’ van haar bedrijf: de hokken waar de honden verblijven.
Hoe dichter je bij de hokken komt, hoe meer het enthousiasme van de husky’s duidelijk wordt. Ze wachten vol verlangen op het moment dat ze mogen lopen door de sneeuw. Ze blaffen luid en springen tegen het hek alsof ze willen zeggen: ‘Kies mij, …alsjeblieft!’ Juliane en haar Franse helper maken de honden die mee mogen klaar voor de tocht.
Voordat we beginnen aan de tocht geeft Juliane instructies over het besturen van de tweepersoons-slee. Een persoon zit op de slee en de ander staat achter op om te sturen en te remmen. Het voelt als een hele verantwoordelijkheid om de honden (en jezelf) weer veilig terug te brengen. Maar eenmaal onderweg gaat het eigenlijk vanzelf. Het belangrijkste is om de slee niet los te laten, want met het enthousiasme van de huskies gaat deze, ook zonder jou, gewoon door.
We beginnen de tocht vanuit het dorpje en gaan meteen het bos is. Heuveltjes op en af, bochten door en dan komen we uit bij een immense witte vlakte. Het dringt tot me door dat ik me op een gigantisch bevroren meer bevind. Geen mensen, alleen de honden, de sneeuw en in de verte de bomen. De zon straalt aan de strak blauwe lucht. Dit is puur genieten!
Onderweg stoppen we om de honden te laten rusten. We krijgen zo even de tijd om verder kennis te maken met het lieve karakter van de honden. Ze hebben allemaal een naam die past bij hun uiterlijk of karakter. Onze kartrekkers Demon (vanwege de felle blik) en Cannelle (vanwege de kleur van de vacht).
Juliane maakt koffie op een houtvuur in een gat in de grond. We drinken koffie uit houten bekers en eten er zelfgemaakte chocoladecake bij. Dit alles liggend op een rendiervel. Wat een leven.
Na een half uurtje gaan we weer verder. Veel te snel zijn we weer terug in het dorpje. In totaal duurde de tocht ongeveer 3,5 uur en hebben we zo’n 20 kilometer afgelegd. Het was een prachtige ochtend. Van hondensleeën krijg je honger. Gelukkig is het restaurant van Granö Beckasin dichtbij!
