In Siberië vind je het grootste zoetwatermeer ter wereld: het Baikalmeer. En daar vind je dan weer een heel klein eilandje: Olkhon Island (Olchon eiland). Dikke kans dat je er nog nooit van gehoord hebt (had ik ook niet), en dat het niet bovenaan je bucketlist staat, maar dat zou eigenlijk wel moeten. Want wat is het mooi daar!
We kwamen er eigenlijk bij toeval. De organisatie waarbij we onze Trans-Mongolië Express-reis boekten bood een verblijf aan op het eiland voor vijftig euro. Op het internet en in reisgidsen was er nauwelijks (eigenlijk niks) over het eiland te vinden, maar ach, drie dagen op een eiland verblijven voor zo weinig geld, wie wil dat nu niet?
Zonder al te veel verwachtingen stapten ik en mijn reisgenoot twee jaar geleden uit in de Siberische stad Irkutsk, om vervolgens per busje en pont verder te reizen naar Olkhon Island. En het bleek een van de mooiste geheimen op aarde te zijn.
Je stapt er terug in de tijd. Onverharde wegen, houten huisjes, koeien die los over straat lopen. Er is een museum zonder duidelijke openingstijden, dat bestaat uit slechts één ruimte en met alle informatie in het Russisch. Er zijn twee winkeltjes waar je drinken en chips kunt kopen, een buurtcafé en zelfs één internetcafé-caravan.
Hoewel het nauwelijks bewoonde eiland zo uit een 19e-eeuwse Russische film kan komen, is het wel ingericht op toerisme. Er zijn diverse guesthouses in Kuzmir en je tent kun je op het hele eiland neerzetten. Je kunt het eiland te voet of per gehuurde mountainbike verkennen, maar wil je meer zien dan kan dat via een van de excursies die worden aangeboden. In busjes rijd je dan over onverharde wegen waarbij de bus zo overhelt dat je je verbaast dat hij niet omvalt. De Russische gidsen, die net als de rest van de inwoners ook echt alleen maar Russisch spreken, brengen je op de mooiste plaatsen, met bijzondere rotspartijen en kliffen. Het Sjamanisme voert hier hoogtij dus worden diverse heilige plekken met kleurige linten gemerkt en hoort bij vrijwel bij elke rotspartij een legende.
Olkhon Eiland was een bijzonder fijne verrassing. Waarom? Omdat het er zo rustig is, er zo’n relaxte sfeer hangt en omdat het zo ongelofelijk mooi is. In het gras zitten met een biertje en kijken hoe de zon langzaam achter de horizon verdwijnt. Neem als je hier naar toe gaat je fototoestel mee – je zult hem nodig hebben.
Foto credits header en Baikalmeer: linmoonlight / Fotolia.com.
