In de zomermaanden is het natuurlijk erg warm in Barcelona, maar mijn vriend was hier nog nooit geweest en aangezien dit de aanvlieghaven is voor ons verdere avontuur moet er uiteraard een bezoek ingepland worden in deze geweldige stad. Ik wilde graag in de wijk El Born verblijven, minder druk dan de bekende gotische wijk maar reuze gezellig met vele tapasbars, restaurantjes en overal terrassen en vlakbij de haven. Hier geen bekende highlights, maar smalle straatjes waar de was boven je wappert om te drogen.
Voor 24 uur in Barcelona heb je dan drie keuzes. Nummer één is “we gaan dit zelf wel even doen”, wat er op neer komt dat je als een kip zonder kop de stad door aan het rennen bent en geen idee hebt wat je ziet: geen optie. Keuze twee: met de geweldige hop-on-hop-off bus, deze stopt bij alle bezienswaardigheden. Je hebt audio aan boord in vele talen, ook in het Nederlands, zodat je ook weet wat je ziet. Kaartjes koop je in de bus of in de krantenkiosken. Ja, zou kunnen. Of optie drie: met de fiets en een Nederlandssprekende gids van Baja Bikes. Deze tocht heb ik ook in Sevilla en Londen gedaan en was alle keren geweldig. Dát gaan we doen en om half 3 melden we ons bij het meeting point. Onder begeleiding van Gert, die zes jaar geleden naar Barcelona kwam voor een vakantie maar nooit meer is weggegaan, fietsen we langs alle highlights, en hebben we genoeg tijd om foto’s te maken. Ze vertelt overal enthousiaste verhalen. Zo weet ik nu bijvoorbeeld dat er elke zaterdagavond fantastische jazz muziek speelt op het dakterras van Casa Mila van Gaudi, hoe gaaf is dat om mee te maken.
Wij zijn er op vrijdagavond dus dat gaat niet lukken, maar vanuit El Born pakken wij bus D20 naar Plaça d’Espanya voor een ander spektakel: de fonteinshow. Ik ben dol op fonteinen en watervallen en dit is echt iets schitterends om mee te maken. De show begint om 21.30 uur als het begint te schemeren en duurt een vol uur. Normaal gesproken is dit van donderdag tot en met zondag, maar in de zomer komt daar de woensdag nog bij. In januari en februari is hij gesloten. Neem een lekker drankje en een chipje mee en ga heerlijk genieten. Ook op de weg terug naar de bus is het nog nagenieten, prachtige muziek van straatmuzikanten en van coole gasten met een fantastische breakdance show, ze zijn zo elastisch, alleen al van het kijken ernaar voel ik mijn rug en mijn knieën.
De volgende dag gaan we de huurauto ophalen, ideaal om dit gewoon in de stad te kunnen doen. Inleveren doen we aan het einde van de vakantie gewoon op de luchthaven. We gaan niet moeilijk doen en pakken een taxi en voor 11 euro staan we met onze bagage op het opgegeven adres. Ik regel een auto altijd vooraf bij Sunny Cars. Ze hanteren goede prijzen en alle kleine lettertjes staan duidelijk in het Nederlands. Het mooiste is nog dat alles inclusief is, geen zorgen dus. Het is altijd weer leuk om te zien welke auto de komende tijd de onze is en we worden niet teleurgesteld. Een prachtige, bijna nieuwe, Opel Mokka. Lang leve Google Maps, in no time rijden we de stad uit en gaan we op weg naar de regio Aragon, ongeveer 240 kilometer verderop.
Ons doel is het dorpje Alquezar. Het is altijd spannend, ik heb hier nog niemand in mijn omgeving over gehoord. Ik ben dol op ontdekken en het is steeds weer een verrassing: heb ik een hidden gem ontdekt of kent niemand het omdat er simpelweg niks aan is? Bij aankomst is het al meteen duidelijk: Joehoe, dit is er weer eentje! Een prachtig gelegen dorpje op een berg wat tot el mas bonito pueblos de Espana behoort. Of in goed Nederlands: de mooiste dorpjes van Spanje. En dat is niet voor niks natuurlijk. Wij slapen in het dorp en mogen de auto meenemen, de dagjesmensen moeten buiten het dorp parkeren. Het is vooral geliefd bij Fransen en Spanjaarden en uiteraard een enkele Nederlander. Het is fijn dat ik een cursus Spaans volg, volop mogelijkheden om te oefenen. Engels zit er bij de meeste mensen niet in.
We zien veel restaurantjes en outdoor bureaus en gaan meteen op pad om een excursie voor de volgende dag te regelen. Alquezar ligt vlakbij het natuurpark Sierra de Guara, wat het mooiste gebied is van Europa voor canyoning. En dat is precies wat wij gaan doen. Ik heb dit nog nooit gedaan en de canyoning-man adviseert ons een tour van drie uur. Ja hallo, dat is de moeite niet. Zo’n gebied en dan drie uur heen en terug? Jammer zeg. Hij ziet onze teleurgestelde gezichten en vraagt hoe het met onze conditie gesteld is. Ja, die is prima vinden wij, dan had hij ook nog een tour van zes uur. Kijk dat gaat ergens op lijken. We slaan eten en drinken in en vol spanning melden we ons de volgende dag bij het bureau. Ik scan snel de andere mensen, zijn het super sportieve mensen of mensen zoals ik, we doen sportief maar eigenlijk vinden we bankhangen ook heel leuk…
Het ziet er geruststellend uit en we gaan op pad samen met twee gidsen. Helaas mochten er geen camera’s mee, maar wat een avontuur! We klauteren en klimmen, springen en moeten soms onder rotsen door zwemmen. Maar goed dat ik niet van de hele goede voorbereiding ben, anders was ik hier nooit aan begonnen. Nu vind ik het prachtig en het is volle mep genieten. Ik zorg dat ik bij een van de eersten ben om te springen zodat ik daarna lekker even kan dobberen en kan genieten van de rust, de prachtige natuur en de vale gieren die ver boven ons cirkelen. Het was schitterend.
Moe maar voldaan komen we om half zes weer terug in ons appartement. We zijn helemaal lyrisch van het avontuur. Canyoning is een typisch gevalletje van niet denken maar doen!
