Mensen die houden van safari kunnen in Nederland een alternatieve route door de bush kiezen, inclusief het gebrul, geschreeuw en gejank van leeuwen, apen en hyena’s. De Beekse Bergen bieden in de zomermaanden twaalf weekenden per jaar overnachting aan te midden van het dierenrijk dat ze bij elkaar hebben gebracht. Travelvalley bezocht het laatste weekend van een heus safari-avontuur.
Het kampvuur knettert in de nacht. Sommige mensen zijn al in de tent gekropen en liggen op één oor. Ik kan de slaap niet vatten en staar nog maar een poosje in het bewegende beeld dat kampvuur heet. ,,Stil eens, dat zijn de leeuwen.” We spitsen de oren. ,,Ze zijn nu wat minder luid. Normaal kun je het gebrul van een leeuw wel tot 8 kilometer ver horen. Dat voel je door je hele lichaam”, weet de ranger van de Beekse Bergen.
Kinderen
Het overgrote deel van de gasten die in het tentenkamp verblijven doen dat met de kinderen tussen de 4 en 11 jaar. Voor hen is het de Grote Belevenis. De ouders genieten stilletjes mee van wat de kinderen zien en ervaren. Bepakt met een weekendtas en gewapend met lantaarns en verrekijkers proberen we het dierenrijk achter de hekken op andere tijden te spotten: ’s avonds in het donker en vroeg in de ochtend.
De tweepersoonstenten staan in een ruime kring opgesteld, alsof we in Afrika zelf zijn. De kinderen zijn al bezig met het idee straks rond een groot vuur te zitten. Ze sprokkelen takjes en twijgjes en krijgen straks allemaal hun aandeel in het ‘aanmaakritueel’ dat aan ieder vuur vooraf gaat: takjes, houtjes, blokjes en dan de stammen, boomstammen. Maar voor de braai moet net als voor de barbecue het vuur smeulen en zeker niet branden. Er staat kangeroe, struisvogel en hert op het menu. En dat smaakt wild.
Wilde honden
Langzaam zet de schemer in. Het is bijna zo ver. Iedereen is klaar voor de nachttocht door de Beekse Bergen. We gaan lopend, als er geen publiek meer is, behalve wij dan. Al snel spotten we wilde honden die zenuwachtig heen en weer lopen. Maar dat is nog niet alles. Het is inmiddels pikkedonker en daardoor zien we de neushoorns niet goed, maar ervaren we wel die massieve lijven als betonblokken. We moeten zachtjes doen. Anders raken de dieren van streek. Zo ook bij de apen die vrijwel allemaal al op één oor liggen. De wilde honden ‘schijnen’ nog even met rood licht vanuit de ogen als we heel even een lantaarn aan mogen doen.
Rond 22.00 uur bereiken we het kampterrein weer; tijd voor het Grote Vuur. De boomstammen gaan erop. En de kinderen rijgen marshmallows aan een stok. De zoetigheden smaken goed. Maar dan neemt zet de spanning door. Langzaam zakken ze weg en voert de warmte ze richting bed. Sommige ouders gaan mee. Het is immers weer vroeg dag. Om half zeven gaan de eerste wekkers. Een half uur later lopen we in de ochtendgloren door een ontwakend dierenpark.
In een wat drijvend zonnetje ontwaken de chimpansees in hun hok. De luiheid maakt plaats voor wat geschreeuw en uitdagend gedrag. Maar dan draait één van de mannetjes een forse bolus op zijn rechterhand. Alleen dat al leidt tot het nodige gegil van de kinderen en gelach bij de ouders. ,,Gatver, de gatver’’, roepen we in koor. Maar dat is niet alles. Vers en warm gaat de bolus richting mond en de aap begint er smakelijk aan te happen, alsof het een Zeeuwse niet te versmaden bolus is. In nog geen drie happen is de drol naar binnen en likt de chimpansee zijn tanden schoon. We trekken zo’n beetje wit weg: een drol smakelijk oppeuzelen gaat iedereen te ver, maar we lachen hartelijk om dit ‘smakelijke’ ochtendontbijt uit de achterste van de aap.
Hond of kat
Voor ons wordt het na de trip, die via de zebra’s en nog eens de neushoorns langs de olifanten voert. Voor ons geen warme bolus, zelfs geen Zeeuwse, maar gewoon witte bolletjes met gebakken ei en spek en wat zoetigheid. We gaan weer op weg naar het normale leven, zonder wilde dieren, met hoogstens een hond of kat thuis op de bank.
