Over Thijs Heslenfeld heb ik de afgelopen jaren voor mijn krant en voor diverse stekken op internet een paar keer iets geschreven. Over zijn geweldige fotoboeken, over zijn manier van werken, over zijn reizen, over zijn manier van leven.
Thijs Heslenfeld is iemand die op een gegeven moment zo stevig de smoor in kreeg van alles wat hij tegen zijn eigen zin aan het doen was dat ie daar pardoes mee gekapt heeft. Thijs doet, schrijft en praat recht voor zij raap, onder het motto: ‘what I see is what you get’.
Hij doet alleen maar waar hij zin in heeft, en dat zijn drie dingen: reizen, mensen leren kennen en fotograferen. Dat zijn drie dingen die ik ook graag doe, maar Thijs doet daarnaast niks anders meer, en hij doet alles goed.
Mister Heslenfeld reist van hot naar her, maakt overal geweldige mooie foto’s, en stelt daar prachtige boeken van samen. Dat leven wordt gefinancierd door de opbrengst van zijn foto’s en boeken, lezingen, sponsors en reizigers die betalen om met hem mee te mogen.
Goed, het kost een paar centen, maar als je die teveel en tijd te weinig hebt (schijnt ook voor te komen 🙂 dan kan ik een reis met Thijs aanbevelen.
Een jaar geleden reed ie met een goed uitgeruste Toyota 4WD met twee tentjes op het dak (iedereen zijn eigen opgang 🙂 door Namibië, waar hij iedere week of zo Nederlands medereizigers afzette en oppikte. Er konden maar één of twee mensen tegelijk mee, meer niet.
“Mijn primare doel”, aldus Thijs: “Nederlanders laten zien en voelen hoe het is om in de grote leegte, alleen op en mét de aarde te zijn. We overnachten dus middenin de natuur, vaak op de meest afgelegen plaatsen. Elke dag zit vol verrassende ontmoetingen, vaak met dieren, soms met mensen en af en toe ook met onszelf.”
Tijdens die reizen zijn stilte, rust, ruimte de begrippen waar het om gaat. “Geen internet of telefoon, geen afspraken, geen plannen. Een wereld zonder Dow Jones, huurwaardeforfait of service level agreements. Natuurlijk leren we elkaar zo ook als vanzelf goed kennen, dus ook die ontmoeting is een mooi onderdeel. Omdat Namibië pal zuid ligt, heb je vrijwel geen tijdsverschil, dus ook geen jetlag.”
Een jaar eerder deed hij het voor de eerste keer, met in totaal 12 mensen, onder wie 3 dappere vrouwen. “Dat was een feest. Iedereen ervoer het op zijn of haar eigen manier. Maar een reis als deze is zó totaal anders dan wat Nederlanders gewend zijn – dat laat niemand onberoerd.”
Inmiddels heeft ie eenzelfde soort trip met medereizigers naar het fantastische grote niets in de Australische outback ondernomen. Daar waar hij ooit met het boek ‘Hot’ vandaan kwam.
Goed, da’s nog lang niet alles, want inmiddels heeft ie kennelijk ook de smaak van varen te pakken gekregen, naar de kou van Spitsbergen en Antarctica. Boek, jawel: ‘Cold’.
Ben benieuwd wat ie nou weer voor foto’s mee terug brengt. Aanstekelijk besmettelijke vent ook. Altijd als ik contact met meneer heb begint het weer flink te jeuken. Potverdorie alweer ruim een jaar geleden dat we twee maanden met een rugzak rondliepen, in HongKong, China, Laos en Thailand.
Waar zij de schoenen, de rugzakken en de camera’s? Eerst maar eens even het internet op, voor de planning 🙂
