De Costa Brava betekent: wilde, ruige kust, en geloof me, dat is het ook. De 200 kilometer lange kuststrook aan de Middellandse Zee in Catalonië begint bij de Franse grens en loopt tot aan Blanes. De oorspronkelijke inwoners van de Costa Brava waren piraten. Voor eeuwen durfde niemand in Spanje deze kuststrook te bezoeken totdat de toeristen verschenen die de piraten langzaam hebben uitgebannen. Nog steeds komen toeristen hier graag, maar wie denkt dat het afgeladen toeristisch oord is en het om zon, zee, strand en party draait, wordt ‘teleurgesteld’. Want natuurlijk biedt deze costa het laatste ook, maar nog zo ongelooflijk veel meer dan dat. We gaan op onderzoek uit en ontdekken deze spannende, ongerepte kust en regio met kajakken en hiken.
Ik begin in het dorp Llançà in Cap de Creus (kaap van het kruis), dat bekend staat om de inspiratiebron van de kunstenaar Salvador Dalí. Deze kaap ligt 17 kilometer in zee en is onderdeel van een van de mooiste natuurparken in Spanje. Je kunt verschillende vluchthavens kiezen, ik kies met Vueling voor Barcelona waarna het ongeveer anderhalf uur rijden omhoog is. Deze grillige kaap is ook bekend om zijn wijn en olijven, genieten dus. Vooral met het enorme toffe aanbod outdoor-mogelijkheden.
Slapen doe ik Hotel La Goleta, idyllisch en lekker centraal, en vlakbij zee. Handig, want we beginnen gelijk aan een kajaktocht op de Middellandse zee, van open zee langs de kust naar halverwege een wijnproeverij. Het zogenoemde Enokayak. Onze gids, de ervaren kajakker en in deze regio geboren en getogen, Pau van SK Kayak Costa Brava, vertelt ons de spannende verhalen uit de piratentijd, over zijn geliefde ruige kust en de must knows van de Middellandse Zee als je kajakt. Hij legt de agricultuur langs de kust uit en verschillende populaire ecologische projecten. Bijvoorbeeld Ecokayak; vis het plastic uit het water onder het kajakken. Dat levert niet alleen een bijdrage aan een schoner milieu, maar ook aan je eigen portemonnee want dan krijg je de huur van de kajak terug. Huren van een kajak is trouwens niet duur, check de site voor de actuele prijzen en de verschillende stijlen.
Kajakken op zee is echt een andere belevenis dan over een rivier. Ik voel me nietig, maar één met de zee, ik voel de deining, stroming, de eigenzinnigheid, wispelturigheid, dit is machtig, dit werkt meditatief. Ik voel mijn spieren werken in mijn bovenlichaam en ervaar intens een ongekend gevoel van vrijheid. Ik geniet met volle teugen van de groene landerijen die op de wonderlijke kliffen gracieus lijken gedrapeerd.
’s Avonds eten we bij het fameuze restaurant Els Pescadors Llançà dat een mengelmoes huist van kajakkers, hikers en duikers vanuit de hele wereld. Waar ik al snel aan de praat raak met Franse duikers, dit restaurant geeft een lekker lay back vakantiesfeertje.
De volgende dag vroeg uit de veren, er staat een trekking van 10 kilometer langs de kustlijn op het programma van Llançà naar Port de la Selva. Wat een toffe, bijzondere hike is dit! We lopen over begaande paden op de kliffen, door dorpjes, heuvel op en af, door niemandsland, langs vuurtorens en we trotseren kleine buien. Ruig en sereen tegelijk. Af en toe even is het klunen door het fijne zand van steengruis in de ontelbare baaitjes. ’s Middags klaart het gelukkig op, want er wacht een twee uur durende kajaktrip over de rivier Ter. De Ter begint in de Pyreneeën, dwarrelt door de Costa Brava en eindigt bij Girona in zee. De rivier is vrij breed en in deze tijd van het jaar ondiep, het wemelt er van de vissen in het kraakheldere water en de oevers bulken van het groen, de geluiden van insecten en vogels. Met kleine, ondiepe stroomversnellingen is dit hilarisch kajakken. We zitten vast op de bodem, schieten uit de bocht door de overhangende vegetatie het riet in en we leren balanceren. Dit is wederom genieten; van de enorm weelderige natuur, het kalmerende water, de ontelbare kleuren groen, bijzondere vogels en ja, zelfs van de onbekende insecten die in mijn kajak springen en die ik er met hoop gegil en geveeg weer uitkrijg. Eind van de middag rijden we naar L’Escala waar we op de camping resort Illa Mateua. verblijven in grappige bungalowtjes. Dineren doen we in het campingrestaurant, aanradertje.
De volgende dag weer een kajaktrip op zee. Strakblauwe lucht, geen wind, de septemberzon is al vroeg heerlijk warm, hop de kajak in en op naar de grotten, tunnels en minuscule doorgangen. Wat is dit ongelooflijk cool! Van een diepe druipsteengrot met prachtige malustieten naar doorgangetjes tussen grillige rotspartijen tot aan tunnels onder gigantische, indrukwekkende kliffen. Speechless ben ik en geniet wederom met volle teugen. Even een kleine pitstop in een idyllisch baaitje voor een drankje en een hapje, uitblazen en weer terug. De wind is toegenomen en het is ineens hard werken, heerlijk!
Na een lunch in het campingrestaurant gaan we de kust langs L’Escala ontdekken, een hike van drie uur die mij zeer aangenaam verrast. We beginnen bij de Empúries, een Griekse nederzetting, een groep ruïnes uit 600 v. Chr., en wandelen door naaldbomenbossen langs goudgele (ja, echt waar!) lange zandstranden met intens blauw water, we zien zandlandtongen die bijna Caribisch aandoen en ontmoeten lieflijke baaitjes tussen bomen. Aan het einde wacht ons een pittige trekking; klimmen over grillige rotspartijen langs afgronden en we eindigen bezweet op de boulevard. Bruinverbrand, moe, maar met een dikke glimlach beland ik op een terras, mijmerend bij een laaghangende zon bovenop een hoge klif met een glas cava in mijn hand. Beter wordt het niet. Dineren doen we in de haven van L’Escala in restaurant La Clota waar de lucht fantastisch mooi rood/oranje kleurt, wat een perfect einde van de dag.
En dan is de trip alweer ten einde. Als afsluiting rijden we ’s morgens naar het Banyoles meer voor een laatste kajaktochtje van twee uur over een abnormale heldere, blauwe water van het meer van Banyoles. Op dit meer wordt getraind voor de Olympische kampioenschappen, het vriendelijke dorpje met z’n ruim 17.000 inwoners is geënt op alle sporten, vooral watersport met de nautic club als blinkend middelpunt.
Wanda heeft viertal ernstige verslavingen: reizen, schrijven, sport en avontuur. En het liefst in combinatie. Bovenaan verschenen op haar travel bucketlist zijn, Vietnam, Japan en Chili. Nadat Mozambique, Zuid-Afrika, Peru en Argentinië afgevinkt zijn, waar ze zo weer naar terug zou gaan, so much epic things to do, so much beauty to discover. Reizen gevuld met adrenalinestootjes wordt ze ontzettend gelukkig van.
Verder lezen over Spanje
Algemeen03.12.2024
Zomer13.11.2024
Zomer04.11.2024
Stedentrips07.10.2024
Stedentrips03.10.2024
Zomer18.07.2024
Stedentrips02.07.2024
Algemeen02.05.2024
