Dubbel genieten: kajakken én hiken
De volgende dag vroeg uit de veren, er staat een trekking van 10 kilometer langs de kustlijn op het programma van Llançà naar Port de la Selva. Wat een toffe, bijzondere hike is dit! We lopen over begaande paden op de kliffen, door dorpjes, heuvel op en af, door niemandsland, langs vuurtorens en we trotseren kleine buien. Ruig en sereen tegelijk. Af en toe even is het klunen door het fijne zand van steengruis in de ontelbare baaitjes. ’s Middags klaart het gelukkig op, want er wacht een twee uur durende kajaktrip over de rivier Ter. De Ter begint in de Pyreneeën, dwarrelt door de Costa Brava en eindigt bij Girona in zee. De rivier is vrij breed en in deze tijd van het jaar ondiep, het wemelt er van de vissen in het kraakheldere water en de oevers bulken van het groen, de geluiden van insecten en vogels. Met kleine, ondiepe stroomversnellingen is dit hilarisch kajakken. We zitten vast op de bodem, schieten uit de bocht door de overhangende vegetatie het riet in en we leren balanceren. Dit is wederom genieten; van de enorm weelderige natuur, het kalmerende water, de ontelbare kleuren groen, bijzondere vogels en ja, zelfs van de onbekende insecten die in mijn kajak springen en die ik er met hoop gegil en geveeg weer uitkrijg. Eind van de middag rijden we naar L’Escala waar we op de camping resort Illa Mateua. verblijven in grappige bungalowtjes. Dineren doen we in het campingrestaurant, aanradertje.
Grotten, tunnels en druipstenen in zee
De volgende dag weer een kajaktrip op zee. Strakblauwe lucht, geen wind, de septemberzon is al vroeg heerlijk warm, hop de kajak in en op naar de grotten, tunnels en minuscule doorgangen. Wat is dit ongelooflijk cool! Van een diepe druipsteengrot met prachtige malustieten naar doorgangetjes tussen grillige rotspartijen tot aan tunnels onder gigantische, indrukwekkende kliffen. Speechless ben ik en geniet wederom met volle teugen. Even een kleine pitstop in een idyllisch baaitje voor een drankje en een hapje, uitblazen en weer terug. De wind is toegenomen en het is ineens hard werken, heerlijk!
Na een lunch in het campingrestaurant gaan we de kust langs L’Escala ontdekken, een hike van drie uur die mij zeer aangenaam verrast. We beginnen bij de Empúries, een Griekse nederzetting, een groep ruïnes uit 600 v. Chr., en wandelen door naaldbomenbossen langs goudgele (ja, echt waar!) lange zandstranden met intens blauw water, we zien zandlandtongen die bijna Caribisch aandoen en ontmoeten lieflijke baaitjes tussen bomen. Aan het einde wacht ons een pittige trekking; klimmen over grillige rotspartijen langs afgronden en we eindigen bezweet op de boulevard. Bruinverbrand, moe, maar met een dikke glimlach beland ik op een terras, mijmerend bij een laaghangende zon bovenop een hoge klif met een glas cava in mijn hand. Beter wordt het niet. Dineren doen we in de haven van L’Escala in restaurant La Clota waar de lucht fantastisch mooi rood/oranje kleurt, wat een perfect einde van de dag.