De route: Amsterdam, Moskou, Ulaanbaatar, Beijing
Met de lonely planet in de hand bedachten we waar we onderweg uit wilden stappen. Daarbij keken we uiteraard naar wat we wilden zien maar letten we ook goed op dat onze tussenstops de reis mooi verdeelden. Wanneer je in een keer naar Beijing reist zit je zeven dagen achter elkaar in de trein maar door onze tussenstops is de langste periode dat we achter elkaar in de trein zaten 52 uur. De route die we maakten was als volgt: Amsterdam – Moskou – Novosibirsk – Irkutsk en Olkhon eiland, gelegen in het Baikal meer – Ulaanbaatar – Beijing. Deze route zorgde voor een erg afwisselende reis met zowel grote steden als prachtige natuur.
Het leven in de trein
Tijdens deze reis is de trein zoveel meer dan een vervoersmiddel dat je zo snel mogelijk van A naar B brengt. Dagen en nachten breng je er door, de trein wordt voor even je thuis. Fijn? Ik vond van wel! Uit het raam naar buiten kijken naar het wisselende landschap, een boek lezen, muziek luisteren, even een rondje lopen door de trein. Een kopje thee zetten want elk rijtuig heeft een samovar waar je kokend water uit kunt halen. Een praatje (proberen te) maken met de provodnik, een soort conductrice die verantwoordelijk is in het reilen & zeilen in zijn of haar rijtuig. Onderweg kijk je je ogen uit op de diverse stations waar de trein stopt. Hier stromen verkopers richting de trein om van alles en nog wat te verkopen. Veelal eten maar ook servies goed en ik heb zelfs opgezette dieren gezien.
‘Huisgenootjes’
In de trein kun je kiezen voor een twee-persoonscoupé of een vier-persoonscoupé. Ik en mijn reisgenoot kozen voor het laatste , wel zo gezellig en bovendien stukken goedkoper. Dit betekent wel dat je de coupé deelt met twee andere reizigers en het is maar afwachten wat voor soort mensen dat zijn. Onderweg deelden we onze coupé met een Britse vader en dochter en het laatste deel met een Nederlands echtpaar. Maar in Rusland zagen we vrijwel geen toeristen en brachten we de schaarste ruimte in de coupé door met onder meer een Russische militair en een Russische moeder met twee kleine kinderen. De moeder die min of meer eiste dat wij om zeven uur ’s avonds stil waren zodat haar kinderen konden slapen, die om zeven uur ’s ochtends heel hard de Russische versie van Dora op de iPad op zette en die recht voor mijn neus haar zoontje in het potje liet plassen om dat vervolgens de hele nacht te laten staan. Ja, soms tref je het, en soms niet.