Algarve: meer dan piri piri (deel 2)

Bij ons laatste verblijf van een week in Vila Rosinda van Topic Travel (zie ook de blogs over Portugal van Annelies) kwamen we – na een tip van een Nederlandse inwoner van Loulé – terecht op de vismarkt van Quarteira, vastgegroeid aan het moderne Vilamoura, maar met een meer oorspronkelijke woonkern en boulevard.

Het is een kleine, maar rijke vismarkt, met brede sortering. Veel breder dan de gemiddelde viswinkel in Portugal, waar doorgaans slechts enkele dagverse vissoorten te koop zijn zoals sardines, sepia, (kleine) horsmakreel en blauwe makreel. Logisch, want Portugezen zijn de grootste viseters van Europa (bijna 60 kilo per jaar per persoon) en de gewone man wil elke dag (goedkope) vis op tafel.

Tarbotten

Maar in Quarteira liggen grote zwaardvissen, stukken blauwvintonijn, tarbotten, mullen, groupers en vlezige tandbaarzen. Schrik niet van de prijzen, want die zijn amper de helft van Nederlandse! Alleen die grote, vuurrode diepzeegarnalen kosten ook hier veel geld, ruim 50 euro per kilo. Kort gegrild boven houtskool smaken ze echter zo zoet en sappig dat we uiteindelijk de koppen niet alleen leegzuigen maar in zijn geheel oppeuzelen.

Apolonia

Wij eten graag thuis, van de grill die in elk huurhuis in de Algarve staat. Wie het avontuur van de vismarkt echter niet aandurft en beschikt over een redelijk gevulde beurs, kan ook in Almancil en Gale terecht bij Apolonia, een supermarkt. Nou ja supermarkt, het is meer een soort Hanos-ISPC in het klein. Alles wat een culi-fan nodig heeft, is hier te koop, van de fijnste Portugese verse vis, schaal- en schelpdieren tot gerijpt Amerikaanse rundvlees, Wagyu, Portugese scharrellammeren, internationale kazen, dooraderd Iberico-varkensvlees,  rijpe pata negra-hammen (5 J’s), truffels-  noem maar op.

Echt Portugees is zo’n supermarkt natuurlijk niet, dus rijden we de volgende dag voor meer couleur locale naar Olhao. Dit vissersstadje ten oosten van Faro, ligt aan  een waddenkust met geulen en zandbanken die het land beschermen. Vanuit de haven varen vissers de Atlantische Oceaan op maar Olhao geldt ook als een belangrijke aanvoerplaatsen van schaal- en schelpdieren uit het estuarium voor de kust.

Vooral Portugezen  komen hiernaartoe om zich in de talrijke restaurantjes bij de (vis)markt en haven tegoed te doen aan lokale lekkernijen. Bijvoorbeeld venusschelpen, kort gegaard in olie met veel knoflook, wat peterselie, peper en citroen. Of opengeklapte en sappig gegrilde dorade met gestoomde aardappel en groene salade. Kleine sepia’s van de hete plaat of op houtskool gegrilde, malse octopus. Het is culinair allemaal niet extreem maar oer-Portugees en honderd procent eerlijk en heerlijk. Een volslagen onbekende, licht mousserende witte wijn uit Midden-Portugal erbij en we willen hier blijven wonen. Zeker als we de rekening zien, vergelijkbaar met die van een Hollands cafetaria.

Sterrenzaken

De enige regio in Portugal waar liefhebbers kunnen kiezen uit een aantal moderne restaurants met een internationale keuken en Michelin-sterren, is de Algarve. Hier wonen veel Engelsen, Duitsers, Nederlanders en andere Noord-Europeanen die van zon, golf en rust houden. Rond Almancil en Albufeira zijn zes of zeven sterrenzaken te vinden, de meeste met buitenlandse chefs, maar ook enkele Portugezen. Na de volgende reis doen we er wellicht verslag van, want op deze kwamen we er (financieel) niet aan toe.