Ik ben inmiddels in St. Etienne de Fursac in de Limousin beland. Dit kleine dorp ligt in de Creuse wat onderdeel uitmaakt van de Limousin en genoemd is naar de gelijknamige rivier. Twee dagen lang overnacht ik in l’Hotel Nougier, gerund door de familie Nougier (3e generatie) midden in het centrum van St. Etienne de Fursac. Het is hotel wat aan de voorkant zijn geheimen weigert vrij te geven kan ik nu al iedereen kan aanraden. Binnen is het zowel klassiek als modern. L’Hotel Nougier heeft echt een prachtige tuin met verwarmd zwembad en heeft een bovengemiddeld restaurant met een geweldige chef-kok. Ook het restaurant is niet van buitenaf te herkennen maar op zondagavond zit het helemaal vol.
Zelf kijk ik met de eigenaar naar de wedstrijd Nederland – Brazilië. Duidelijk is dat ze het verlies van hun nationale team niet hebben verwerkt. De gastvrijheid is geweldig. We drinken een heerlijk glas Bourgogne. De chef-kok die is aangeschoven belooft me nu al een heerlijk gerecht op zondagavond.
De dag begint zoals ik inmiddels gewend ben. De regen komt ook hier weer uit de hemel. Mijn programma begint met een bezoek aan het stadje Aubusson waar ik een kijkje neem in du Musée de la Tapisserie. Het stadje wat er om haar tapijten bekend staat, staat op de lijst van Unesco. Binnen is te zien dat tapijtkunst zich heeft ontwikkeld door de jaren heen. Net als met schilderijen heb ik meer met hedendaagse kunst.
Toch is het bijzonder om te zien hoe deze kunstvorm zich heeft ontwikkeld. Het museum biedt een mooie inkijk en heeft unieke verzameling tapijten uit de 16e tot 20e eeuw. Populair is het zeker want ook vroeg op zondag zijn er al veel bezoekers. In het dorpje zelf vind je in de straten overal verwijzingen die te maken hebben met tapijtcultuur. Het museum ligt net buiten de stadskern aan de Avenue des Lissiers.
Ik het stadje ontmoet ik Chantal Chirac. Ik ken de oude president wel grapt ze maar hij kent mij niet. Ze vertelt kunstenares te zijn en repareert oude tekeningen waar ze schilderijen van maakt. Bijzonder is dat ze deze tekeningen weet te kopiëren naar tapijtkunst. Wanneer ze mij haar atelier en klein museum laat zien ben ik verbaasd en zie ik een kunstvorm de ik nog nooit eerder ergens ben tegen gekomen.
Opgegroeid in Parijs is ze 26 jaar geleden naar Aubusson verhuist om hier haar passie voort te zetten. Ze laat me zien hoe ze oude tekeningen weet te herstellen en hoe je daar uiteindelijk ook een tapijt van kan maken. Wie in deze buurt rond trekt moet zeker een bezoek aan haar atelier maken wat is te vinden bij de Pond de la Terrade. Om te zien wat voor kunst zij maakt kun je ook de website bezoeken.
In de middag rij ik door de natuur naar Moutier d’Ahun. Inmiddels is de regen naar fase 2 en komt het met bakken uit de hemel. In het oude romaanse stadje vind je oude kerk uit de 17e eeuw. Op het verlaten boomrijke plein krijg ik alle gelegenheid om even de nieuwe Nissan Quasqai die ik deze 17-daagse trip heb meegekregen te fotograferen als mooi contrast tussen heden en verleden.
Onderweg passeer ik bij het plaatsje Busseau een 150 jaar oude en bijzondere spoorbrug. Als ik over een hek wil klimmen om hem van bovenaf te fotograferen stopt een Fransman en zegt dat het dure grap is als de Gendarmerie dit zit. Je bent jong, nou ja, en je wil wel eens wat. Hij rijdt een stukje voor uit en wijst me de weg waar ik wat meer zicht heb op de bovenkant. De bewoners in de Limousin behoren tot de vriendelijkste Fransen lijkt het wel. Een stukje verder kom ik een restaurant tegen met dezelfde naam waar je vanaf het terras deze oude spoorbrug kunt zien.
In de tweede helft van de middag rij ik door richting Guéret waar ik op zoek ga naar wolven in Les Loups de Chabriéres. Dit prachtige dierenpark op de Mont de Guêret heeft een soort Jurassic Parc entree en heeft is de habitat van een groep van 25 wolven die er vrij in de natuur leven. Naast deze groep zijn er kleinere stukjes natuur waar inmiddels ook andere soorten wolven verblijven. Het park is fraai aangelegd en tevens geschikt voor gehandicapten. Voor kinderen zijn er speciale plekjes gemaakt waar zij daar glas heen kunnen kijken en de wolven met hun ogen kunnen aanraken.
Op de hoge wanden van het avontuurlijk ogende park kun je wolven zonder gaas in de natuur bekijken. De grote groep is geen seconde rustig. Even voor 16.00 uur worden ze onrustig omdat dit het moment is waarop ze gaan worden gevoederd. Duidelijk is te zien dat ze het speciaal opgeleide personeel accepteren. Zonder schroom stappen de oppassers het gebied in om deze prachtige dieren te voederen. Het park is voor zowel jong als oud een aanrader en is druk bezig nog verder uit breiden. Het heeft geen adres en tomtom zal het niet vinden. Wie echter naar Guéret toe gaat ziet vanaf iedere weg grote borden die je naar het park leiden. Een echte must see voor dit gebied.
’s Avonds is het genieten van de heerlijke gerechten in l’Hotel Nougier. Morgen weer een nieuwe dag en dan rij ik door richting het massif des Monédières.