Er zijn van die momenten op reis waarop je denkt, dit is het dus echt helemaal! Niet omdat ik net kerk #237 hebt afgevinkt, een obscuur streekgerecht hebt geproefd van ‘gebakken iets’ of uitzicht #463 heb gefotografeerd. Nee, gewoon omdat ik ergens bij een ‘dark place’ in Portugal onderuit op een stoel lig, buiten in een volstrekt donkere wereld en er gebeurt helemaal niks. Behalve dan boven m’n hoofd.
Ik zie sterren, echt belachelijk veel sterren. Geen TL-hemel zoals je die in Nederland kent. Geen lichtvervuiling van een bouwmarkt, of een snelweg in de verte, alleen een inktzwarte lucht die zich opent als een soort kosmisch theaterdoek. Het is waanzinnig, en het bizarre is; hoe langer je kijkt, hoe meer je ziet.
De eerste keer dat ik zoiets heb meegemaakt was in het hooggebergte van Oman. Dat was op iets van 2.500 meter boven de waterspiegel, om nooit meer te vergeten. Daarna heb ik getracht met mijn jongste zoon dit over te doen in Death Valley, maar de volle maan was spelbreker, los van auto’s die daar ook s’nachts om 02:00 uur nog rondreden.
Sterren kijken, of ‘Stargazing’, het klinkt een beetje als iets voor nerds, of voor mensen die op zondagochtend hun sterrenbeeld voor de komende week googelen en daar conclusies aan verbinden. Maar dit, dit is echt iets totaal anders. Het is ademhalen, inhouden en langzaam uitblazen. Net alsof iemand hier de wereld even op pauze heeft gezet, speciaal voor ons.
En weet je wat het mooiste is, dit keer niet ergens in een verre woestijn of op een berg waar je eerst drie uur voor moet klimmen. Gewoon in Europa, in Portugal, bij een unieke plek: Dark Sky Alqueva, een gebied waar het ’s nachts zo donker is dat je je eigen schaduw in het maanlicht ziet. Waar de stilte niet langer ongemakkelijk is maar logisch en waar je even kunt vergeten dat er ook nog zoiets is als je e-mail bekijken en wat je vrienden op Insta nu weer hebben geplaatst.
Je bent hier in een van de dunstbevolkte gebieden van Europa. Er is nauwelijks verkeer en veel ruimte. In de buurt vind je het enorme Alqueva-stuwmeer, het grootste kunstmatige meer van Europa, met meer dan 1.100 kilometer aan kustlijn. Dat betekent verborgen strandjes, verlaten steigers, en zonsondergangen waar je stil van wordt. Vanuit Lissabon is het zo’n tweeënhalf uur rijden, dwars door kurkbossen, stille dorpjes en glooiende heuvels.
De locatie is ook geen toeristenfuik met lasershows of een planetarium met animaties. Hier in deze regio kijk je naar de hemel zoals hij bedoeld is. En dit alles is onderdeel van een experience waarbij we hiernaartoe zijn gereden met een Hyundai Ioniq 9, een joekel (5.07 meter) van een auto met een oversized glazen dak. Waarschijnlijk bedoeld om alvast te wennen aan het idee dat we naar boven moeten kijken. Alles lijkt op elkaar te zijn afgestemd, want slapen doen we niet in een luxe hotel, maar overnachten doen we in Dome’s, oversized koepeltenten volledig doorzichtig, leuker kan het echt niet zijn.
De tentvilla’s, 10 stuks in totaal, staan bij Glamping Skies in Veiros bij het plaatsje Estremoz. Adults only, het staat er echt, daar kun je van alles bij denken maar als er een plekje is in Portugal waar ik juist wel met mijn kinderen naar toe zou willen is het hier wel. Toch heeft het alles te maken met de visie en het uiteindelijke doel van deze uitzonderlijke plek.
Voor kinderen zijn hier geen mogelijkheden, maar niet welkom klinkt veel te ruw. Het is in ieder geval iets dat heel veel mensen tóch aanspreekt. Hier heb je, en s’avonds al helemaal, een atmosfeer van stilte die maar moeilijk te vinden is. Hier vind je ook geen ‘so called toeristen’ maar een sfeer van authenticiteit, een sterrenhemel en een vorm van eenvoud met toch heel veel comfort.
De eigenaar verdient extra credits en maakt alle gerechten en ontbijt zelf klaar waardoor je al helemaal een paar dagen langer wil blijven. Vroeg in de nacht loop je terug naar je dome, glij je in bed, kijk je omhoog en dan is het ook hier bam, die melkweg, op een plek waar je hem niet verwacht en eindelijk na meer dan een halve eeuw snap ik die naam. Na een nacht op een 5-sterren bed onder de sterren, vergeten doe je dit nooit meer.
De kids, die er dus niet bij zijn, zouden overigens wel de Ioniq 9 moeiteloos als alternatief kunnen gebruiken. Stoelen onderuit, alle ramen open en dak open, zwijgen en kijken. Hyundai maakt er een waar feestje van, glampen en stargazing vanuit de auto en daar hebben ze in Zuid-Korea een naam voor.
Oké, vanaf hier is het even opletten. Chabak, misschien heb je er nog nooit van gehoord, ik sowieso niet, maar in Zuid-Korea is het inmiddels net zo ingeburgerd als kimchi bij het avondeten. De term is een samenvoeging van “cha” (auto) en “bak” (overnachten) – en staat voor een minimalistische manier van reizen waarbij je auto je tent, hotel én escape room is. Geen gesjouw met tentstokken of campinggaskachels. Gewoon, spullen achterin, achterklep open, en gaan. De trend is bezig aan een stille opmars richting Europa, al moet je wel een auto hebben waarin dit mogelijk is.
De Ioniq 9, lijkt regelrecht gebouwd voor deze nieuwe manier van roadtrippen. Niet alleen omdat-ie elektrisch is (en dus een tikje groener dan je doorsnee Vw dieselbusje), maar vooral door zijn oversized afmetingen hoe die slim is ingericht. Met z’n draaibare stoelen, met een V2L stopcontact aan boord (wildkamperen 2.0), een actieradius die je moeiteloos tot diep in de natuur brengt, is deze Ioniq 9 veel eerder een compacte campervan met stroom en heel veel uitzicht. En dat was allemaal al bedacht vanaf de Ioniq 5.
Chabak is geen gimmick. Het is een lifestyle zoals dat bedoeld is en geen TikTok-trend die overwaait. Het raakt iets waar we in Europa steeds meer warm voor lopen. Slow travel, op je gemakkie reizen, bewuster, vooral buiten, minder plannen en meer ervaren al ga ik niet op reis zonder m’n Macbook. Ergens moet je deze verhalen ook kunnen schrijven. Bij voorkeur zonder CO₂-uitstoot en met uitzicht op een fjord, alpenweide of een sterrenhemel zoals hier in Portugal.
Chabak is niet alleen Korea’s antwoord op vanlife maar voor mij eenblueprint voor hoe we in Europa wíllen reizen, vrijer, flexibeler en duurzamer. Obrigado Hyundai.
Hier zijn is relatief eenvoudig, naar de sterren kijken ook, maar een foto nemen van het sterrengeweld boven je is andere koek. Je hoeft allen echt geen professionele astrofotograaf te zijn om hier indrukwekkende beelden te maken. Zelfs je iPhone 16 kan tegenwoordig aardig uit de voeten met Night Mode, en met een beetje hulp van Lightroom worden de sterren net even wat helderder.
Het echt alternatief is een DSLR-camera op een statief. Kies een sluitertijd tussen de 15 en 25 seconden, diafragma open, ISO flink omhoog en klik. Het advies is om een afstandsbediening of timer te gebruiken om trillingen te voorkomen. Met apps als PhotoPills kun je zien waar de melkweg precies opkomt. Powerbank heb je niet nodig want je staat letterlijk naast een 110 kWh batterij van de Ioniq 9. Energie genoeg voor een hele nacht aan opnames en om je koelbox te laten werken.
Wat je hier in dit landschap meekrijgt voelt anders dan wel ander tripje dan ook. Buiten in zwarte wereld met alleen de sterren. Dit is een kleine ontsnapping, een combinatie van technologie, rust, ruimte en sterren. En de Ioniq 9, die was er ook, niet als statussymbool, maar als onderdeel van deze ervaring. Obrigado Hyundai.