34 uur duurde het in totaal, onze reis naar Santiago, Chili! Maar het was het lange wachten en de twee mega-vluchten meer dan waard. Hier begint namelijk ons avontuur van veel kilometers, prachtige natuur, passievolle mensen en de
liefde voor Zuid-Amerika.
Misschien had ik verwacht dat iedereen de Cueca aan het dansen was en de mannen met een cowboyhoed zouden lopen en dus verbaasde het mij hoe modern Santiago is. De stad is nieuw en hoogbouw komt overal voor. Natuurlijk vind je ook veel oude elementen die koloniaal aandoen, maar minder dan ik had verwacht.
Na een nacht goed slapen waren we fit en klaar voor een wandeling op Cerro San Cristóbal. Deze heuvel ligt in het midden van de stad en geeft een prachtig uitzicht over alle omliggende stadsdelen. In het weekend is San Cristóbal niet alleen een toeristische trekpleister, ook de locals trekken er massaal op uit om de heuvel te beklimmen. Vele doen dit op een mountainbike of hardlopend, wat een hele prestatie is als je bedenkt dat het zo’n 28 graden is.
Omdat ons bezoek aan Santiago maar kort was, moesten er keuzes worden gemaakt. Wij bezochten Plaza de Armas, Santa Lucia en aten op een lokale markt. Op de markt werd duidelijk dat de Chileense keuken een mengelmoes is van gerechten uit allerlei landen. Mexicaans, Peruaans, maar ook Italiaans staan veelal op het menu. De prijzen? Daar kan je van schrikken, je betaalt ongeveer hetzelfde als in Nederland, als het niet duurder is.
Leuk om te weten is dat Santiago barst van de straathonden. Zielig? Dat valt reuze mee, de honden zonder halsband worden namelijk niet aan hun lot over gelaten en krijgen van veel inwoners te eten en te drinken. Tijdens onze wandeling op San Cristóbal werden we de hele rit gezelschap gehouden door twee trouwe viervoeters, gezellig!
Nu is Santiago een geweldige stad, maar mag er ook een kanttekening worden gemaakt. Op dag twee is namelijk onze kluis leeggehaald terwijl wij stonden te dansen in een club. Zoals je misschien al vaker hebt gehoord is niet iedereen in dit soort grote steden even eerlijk. Het hostel waar wij sliepen heeft een grote rol gespeeld in dit verhaal. Mocht je Santiago bezoeken, overnacht dan niet in het Atacama Hostel en zorg dat je een aantal woordjes Spaans spreekt. Gelukkig konden wij aangifte doen en hoefden wij ons de rest van de reis niet meer druk te maken om onze waardevolle spullen, die hadden we toch niet meer ;-).
Vanuit Santiago pakten wij de nachtbus naar Pucon, een heerlijk stadje met geweldige natuur. Het busnet in Chili is trouwens geweldig. Stoelen zijn er in verschillende klasse en voor een redelijke prijs heb je een heerlijke stoel die ver naar achter kan en waarbij je genoeg beenruimte hebt. Tijdens een nachtbus zul je dus ook heerlijk slapen en uitgerust aankomen op je bestemming, plus het scheelt weer een overnachting.
Terug naar Pucon, want ook deze stad zorgde voor de nodige spanning. Midden in de nacht werden wij namelijk gewaakt dat de
vulkaan Villarica aan het uitbarsten was en dat wij ons klaar moesten maken voor evacuatie. Er was totaal geen paniek en dus konden wij genieten van de prachtige beelden, wanneer maak je nou mee dat een vulkaan barst. Geweldig om te zien hoe het lava naar beneden stroomde. De volgende dag keerde de rust weder en bleef Villarica ook rustig. Hierna vervolgende wij onze reis naar Bariloche, om daarna verder te reizen naar het zuidelijkste stadje ter wereld.
