Overwinteren aan de kust in Portugal: in Ericeira moet je zijn

Geen zin in winter in Nederland? Reis dan heel snel naar Ericeira in Portugal, hét winteralternatief voor de Algarve. Rauwer, misschien wel leuker en verrassend comfortabel. Van een plek met een overvloed aan surfspots, blauwe luchten en als hoogtepunt het wereldberoemde Nazaré. De plek met een overload aan droomhotels en een groeiend aantal expats.

Ericeira in Portugal: een verrassend alternatief voor de Algarve

Er zijn van die plekken die je vooraf niet plant. Die kies je niet bewust, die overkomen je en in mijn wereldje blijf ik ze maar tegenkomen. Voor een groeiende groep wintervluchtelingen uit Noord-Europa lijkt Ericeira steeds meer een alternatief te worden. Het is ook niet de eerste plek waar je aan denkt als het herfstweer je te pakken krijgt in een zeiknat en koud Nederland. De Algarve is de ‘veilige gok’ om te overwinteren, daar is het altijd geweldig weer (behalve dan het stormpje van laatst). Maar Ericeira: dat is wel de gok die onverwacht veel leuker kan uitpakken.

Hier moet je zijn om te overwinteren

Misschien komt het doordat de westkust iets speciaals heeft, dat de Algarve niet heeft. Het is bepaald soort karakter wat je voelt als je van Cascais naar het noorden rijdt. De kust wordt ruiger, de lucht frisser, het licht scherper. Je merkt het nauwelijks, maar ergens onderweg begint je hartslag iets te zakken. Alsof je lichaam begrijpt dat dit de plek is waar je moet overwinteren, nog vóór je het zelf doorhebt.

En dan kom je in Ericeira. Een dorp dat voelt alsof het al eeuwen bestaat. Waar surfers in wetsuits midden in het dorp een koffie bestellen. Vissers die peinzend naar de lucht kijken en expats die zweren dat ze maar ‘een maandje blijven’ maar er ondertussen al een half jaar wonen. In de Algarve wheb ik vaak dat gevoel, dat als ik er eenmaal ben,  nooit meer weg wil. Hier in Ericeira voel je een ander soort magie, want ook hier wil je eigenlijk ook niet weg. 

Overnachten met smaak (en een uitzicht waar je stil van wordt)

Voor wie het gebied wil verkennen, is de plek waar je slaapt bijna net zo belangrijk als waar je loopt. Mijn tijdelijke habitat hier aan de westkust is het Aethos Ericeira. Het hotel ligt verstopt op de kliffen bij Encarnação.

Hier heerst een zeldzaam soort rust dat je eigenlijk alleen verwacht in een boek of een film, niet in het echt. Het is zo’n plek waar je binnenkomt, even rondkijkt en dan denkt: dit gaat werken. Niet overdreven luxe, niet schreeuwerig, maar precies de juiste mix van comfort, stijl en dat rare gevoel dat je ineens een beter mens bent geworden omdat je hier slaapt. Perfect als uitvalsbasis om de hele kust tussen Cascais en Nazaré op te snuiven en lekker te gaan roadtrippen.

En dan kan zomaar het moment komen waarop je denkt: ik blijf nog even want het gebied is waanzinnig. ’t Is ook wel de plek waar je af en toe moet verkassen en jezelf iets moet gunnen. Aethos Ericeira valt misschien niet helemaal binnen het praktische overwinterbudget, maar het is wel een overnachting uit de categorie ‘dit ga ik me later nog herinneren’.

Het Immerso Hotel is ook een droomplek, letterlijk midden in de natuur met uitzicht op heuvels, de zee, de ongekende stilte en alles wat je verder wil. Behalve dan dat je niet meer weg wilt. Als je hier een maand wil blijven, moet je wel even onderhandelen, want het kost een paar euro extra. Maar jeetje allemachtig, dit plekje is het echt waard. Alles klopt hier, de kamers met een uitzicht dat je elke ochtend het gevoel geeft dat je leven ineens een upgrade heeft gekregen. Geen goedkope tip, maar wel een om op te slaan.

Waarom Ericeira anders voelt dan de Algarve

Je kunt het vergelijken met twee soorten winters. De Algarve-winter is een soort veilige jas, altijd warm genoeg, met temperaturen die weken lang exact hetzelfde zijn. Het leven is daardoor redelijk voorspelbaar. Je weet hier precies wat je krijgt. De westkust-winter is een jas met meer karakter, eentje die je soms stevig moet dichtknopen, wel lekker zit, soms mooier maar wel met een gevoel dat je leeft en niet iedere dag juist niet altijd even voorspelbaar is.

Het weer is frisser, soms grillig maar altijd boeiend. Je krijgt hier zon, wolken, wind, hoge golven en dan ineens weer zon. Alsof de natuur zich hier verveelt en zichzelf telkens opnieuw uitvindt. Maar het is nooit guur. Je zit in de zone van een sweater overdag, body-warmer als het moet, terras in een T-shirt als het kan. En voor mijn gevoel het kan verrassend vaak.

Wat je er gratis bij krijgt is het licht. Het geheim waar ik al eerder over heb geschreven en waarom je je zoveel beter voelt. Het blauwe winterlicht aan de westkust is zo absurd mooi. Soms hard, soms zacht door de nevels maar altijd fotogeniek. Je hoeft geen fotograaf te zijn om het te waarderen, hier hoef je alleen maar te kijken.

De dagelijkse flow in West-Portugal en waarom die zo verslavend is

Het leven in West-Portugal is anders. Het tempo ligt lager, mensen doen dingen hier omdat ze zin hebben om dingen te doen, niet omdat het moet. De cafés blijven open om de simpelste reden die bestaat, locals hebben koffie (en nata’s) nodig. Restaurants draaien niet op toeristen, maar op mensen die gewoon even willen relaxen. Je wordt hier geen overwinteraar, je wordt deelnemer van het lokale leven, dat gevoel dus.

En weet je wat er ook zo leuk is: Lissabon ligt op goed een half uurtje rijden. Je kunt in de ochtend tussen surfers hangen en in de middag door de stad slenteren om ’s avonds weer terug te zijn op je favoriete klif met alleen het geluid van de oceaan als achtergrondmuziek. Niet slecht toch voor een dagje in de winter, toch?

Praktische dingen waar niemand je iets over vertelt

Je komt hier met het idee dat je misschien een wandelaar bent. Dat kan best kloppen, maar je kuiten hebben ook recht op een eigen mening, tenminste die van mij wel. Want Ericeira is één grote verzameling heuvels. Vergeet je sneakers en neem echte wandelschoenen mee. En een windjack dat niet bij windkracht vier al begint te mokken maar je echt beschermt (ook tegen buitjes die je niet zag aankomen, die 6 minuten duren en de heuvels tot een glibberig gedoe maken). Je voelt hier nu eenmaal de natuur.

Verder heb je eigenlijk niet zo veel nodig. Een ritme dat aanzienlijk lager ligt dan thuis. En nog belangrijker, een gezonde hoeveelheid zin om niets te moeten. De rest vult zich vanzelf.

En Nazaré dan?

Een uur rijden ten noorden van Ericeira ligt Nazaré. Een beroemde plek aan de Portugese kust. De badplaats met misschien wel de hoogste golven ter wereld.

Nazaré is ook mijn grootste frustratie, opgelopen na vier keer de plek te hebben bezocht en alleen maar golven te zien waar je enkels nog droog bij blijven. Nazaré hoort bij de Westkustwinter in Portugal. Je moet er heen gaan als de ‘swell’ (deze bepaalt de kwaliteit van de golven) hoog is. En wat je dan te zien krijgt is niet echt, hoe is dit fysiek mogelijk, misschien zelfs wel beangstigend. Wil je het live meemaken zonder er te zijn, volg dan Giantes de Nazaré op Instagram, want ls het los gaat wordt hiet alles live gestreamd. Beste plek is om te kijken is de vuurtoren van Farol de Nazaré. Vanuit Sítio loopt er een kronkelende weg richting de vuurtoren waar als je mazzel hebt je de golven al ziet breken.

Voor overwinteraars is het echter een feestje. Ik kan me goed voorstellen dat je hier in de winter dikwijls en vaak gaat kijken, je krijgt het er gratis bij.

De echte conclusie is best simpel

Overwinteren aan de westkust is duidelijk anders dan in de Algarve. Het voelt een beetje alsof je jezelf per ongeluk een cadeau hebt gegeven waar je niet direct om hebt gevraagd maar nu nooit meer wilt teruggeven. Je dag begint hier anders, je hoofd wordt lichter, je agenda overzichtelijker. Je wandelt meer, negeert je kuiten, kijkt meer, je overweegt een verrekijker te kopen en je leeft meer. En ergens halverwege denk je, oké ik snap ik het. Dit moet de reden zijn waarom mensen hier terugkomen.

Als je eenmaal een paar dagen op het terras in Ericeira hebt gezeten, en daarna wakker bent geworden bij Immerso, terwijl de zon achter de heuvels omhoog kruipt… Tja, probeer je dan maar te motiveren om weer enthousiast te worden van grijze regen, de kou en de kale bomen thuis.

Hoe je het ook aanpakt, overwinteren aan de westkust heeft dat rare effect dat je na een paar weken vergeet hoe dat weer in Nederland ook alweer voelde. Je zet de verwarming hier niet snel meer hoger, je pakt hier een koffietje op en kijkt nog even naar de oceaan. En voor je het weet denk je bij jezelf, misschien blijf ik nog een weekje of twee, of tot iemand me komt halen. Dat kan ook, obrigado.

Roadtrip suggesties in Portugal

Als je wat langer in Ericeira verblijft, begin dan eens met een kleine kustroute richting Foz do Lizandro. Deze is niet niet lang, maar wel heerlijk om te rijden. Je pakt dan meteen het winderige gevoel van de Atlantische Oceaan waar zelfs je gedachten even van opknappen.

Wil je iets cultureels wilt doen, rij dan naar Mafra. Het paleis is zó groot dat het bijna onwerkelijk wordt. Daarna door naar Tapada de Mafra, waar je ineens oog in oog kunt staan met herten alsof je in een soort parallel Portugal bent beland. Die begrijp je pas als je bij beiden bent geweest. Ik vraag me nog steeds af waarom hier geen dinosaurussen zijn.

Een ander alternatief is een dagje zuidwaarts. Cascais is een bucketlist-locatie. Dan een strandwandeling meepakken en daarna door naar Guincho. Dat strand is groot, leeg en wild. The perfect place to be, vooral voor mensen die altijd roepen dat ze even (gratis) willen uitwaaien.

En voor wie een echt lef heeft, maak een ritje naar Nazaré als de swell hoog is, en nog eens, en nog eens. Niet om te surfen (tenzij je je onsterfelijkheid wil testen), maar om simpelweg te kijken. Het uitzichtpunt bij de vuurtoren is bijna onwerkelijk. Je voelt de oceaan daar echt (nogmaals kijk eerst op Instagram of TikTok, dan snap je het beter).