De Drei Zinnen zijn hét symbool van de Dolomieten. Het zijn de beroemdste rotspieken in dit schitterende Italiaanse gebergte. De Drei Zinnen (in het Italiaans Tre Cime di Lavaredo) vind je op de grens van de regio’s Zuid-Tirol en Veneto. Ze zijn onderdeel van de Sextener Dolomieten. Hiken rondom de Drei Zinnen in Italië is een wandeling voor op je bucketlist. En sowieso eentje om nooit meer te vergeten. Onderweg geniet je van niet te evenaren uitzichten over de Dolomieten, waar je echt nooit genoeg van zult krijgen!
De Drei Zinnen staan vlak naast elkaar. Ze hebben ook alledrie een naam: een Duitse en een Italiaanse naam, want de Italiaanse regio Zuid-Tirol is tweetalig. De pieken steken ver boven het landschap uit, wat ze behoorlijk indrukwekkender maakt.
De wandeling rond de Drei Zinnen is zeker geen onbekende: in de zomermaanden zijn er volop bergliefhebbers te vinden die deze legendarische wandeltocht willen maken. En terecht, want het is een van de mooiste wandelingen die je maar kunt bedenken.
Er zijn verschillende mogelijkheden voor een wandeling rond de Drei Zinnen. Je kunt deze tocht namelijk zo lang maken als je zelf wilt. De ‘standaard’ wandeling rondom de rotspieken neemt je mee over een vrij vlak pad, wat zo toegankelijk is dat eigenlijk iedereen deze rondwandeling wel kan doen. Wij besluiten om voor een grote ronde te gaan: we starten bij de Auronzohütte, wandelen naar de Dreizinnenhütte, lunchen bij de Büllelejochhütte en dalen dan af naar de Talschlusshütte in Sexten. Een flinke ronde waar je een hele dag zoet mee bent, zeker wanneer je ook onderweg de tijd wilt nemen om foto’s te maken en simpelweg wilt genieten van de adembenemende uitzichten. Dat betekent dus vroeg uit de veren!
Wij nemen de bus naar het startpunt omdat we geen rondwandeling gaan maken, maar terug zullen lopen naar ons hotel in Sexten. Alleen al de rit naar berghut Auronzohütte toe is er eentje voor in de boeken. We weg die de bus neemt is de Strada Panoramica de Tre Cime di Lavaredo. Daar moet je voor betalen om ‘m te mogen rijden, maar onderweg heb je al uitzicht op een flink aantal hoge rotspieken die zo kenmerkend zijn voor de Dolomieten. Het is slechts een voorproefje, want het zal alleen maar mooier worden naarmate de dag vordert.
Bij de Auronzohütte begint ook de klassieke wandeling, die je als ronde kunt doen. Je begint en eindigt dan op dezelfde plek. Wij vertrekken in tegengestelde richting naar de Dreizinnenhütte en staat al vrij snel oog in oog met de drie beroemde rotspieken. We staan aan de onderkant en kijken omhoog richting de top: pas dan ervaar je echt goed de grootte van deze rotsen, want omhoog kijkend voel je jezelf behoorlijk klein en nietig.
Het mooiste uitzicht op de Drei Zinnen heb je vanuit de Dreizinnenhütte, die recht tegenover de drie rotspieken ligt. Het wandelpad naar deze berghut toe is grotendeels vlak en niet echt zwaar; er zitten maar een paar echte klimmetjes in. De Dreizinnenhütte (op 2.405 meter hoogte) is ook de populairste plek om wat te drinken of lunchen, omdat het uitzicht nu eenmaal fenomenaal mooi is.Bijna iedereen die de rondwandeling maakt stopt hier even.
Vanaf de Dreizinnenhütte kun je op verschillende manieren naar het dal lopen: een korte route en een lange route. Omdat het bij de Dreizinnenhütte behoorlijk druk is besluiten we de lunch te bewaren voor de volgende berghut die op onze route ligt: de Büllelejochhütte. De route naar de Büllelejochhütte is wel een stuk langer en vele malen pittiger, maar hoewel onze magen al rommelen is ons beloofd dat deze hut veel knusser en authentieker is. En dat blijkt ook zo te zijn, want na een flinke klim komen we aan bij een kleine, knusse hut waar je overigens ontzettend lekker kunt eten. Die extra meters zijn het helemaal waard: onderweg komen we ook nog langs een aantal buitenaards mooie plekken, alsof we op een andere planeet zijn belandt. De Dolomieten bewijzen maar weer eens waarom ze het mooiste deel van de Alpen zijn…
Aan het einde van de dag hebben wij wat pech met het weer: bergliefhebbers weten dat het weer in de bergen nu eenmaal snel kan omslaan. Hoewel ik persoonlijk afdalen minder leuk vindt dan klimmen, is de afdaling vanuit de Büllelejochhütte naar de Talschlusshütte echt schitterend om te doen. Het wandelpad loopt redelijk geleidelijk naar het dal. Langzaamaan zien we de huisjes in het dal ook groter worden en kunnen we ook ons hotel herkennen. Eenmaal gedoucht en voorzien van een pizza in het dorpje Moos kunnen we niets anders dan concluderen dat dit een onvergetelijke dag was. Dus mocht je in Zuid-Tirol op zomervakantie zijn, en zin hebben in een schitterende hike, ga dan voor de Drei Zinnen. Ik kan me niet voorstellen dat iemand daar ooit spijt van gaat krijgen!