Zuid‐Afrika kent een zeer divers aanbod van natuur. Een van de meest diverse en bekende routes is de Gardenroute (Tuinroute), die loopt tussen de Oost‐ en West‐Kaap. Op de route ligt Tsitsikamma National Park. Een gebied waar je perfect kunt hiken en mooie beelden kunt schieten. Een andere manier de prachtige omgeving te leren kennen, is via ziplining. Met een hoge snelheid over kabels zweven. Geen bezigheid voor watjes en toch heb ook ik me hieraan gewaagd.
Een held op sokken, zo zou je me kunnen omschrijven. Ik ben bang voor hoogtes en kluns eerste klas. Toch sta ik boven op een rots met een gele helm op mijn hoofd, een tuigje om, handschoenen aan en flesje ‘Tsitsikamma water’ in de flessenhouder van het tuigje op mijn heup. Ik begin me al een beetje een Indiana Jones te voelen. Ik sta met vijf anderen op een rots terwijl twee gidsen uitleggen hoe we naar beneden moeten zoeven. Ze vertellen dat de eerste drie afdalingen een makkie zijn en dat daarna het echte werk komt. Ondertussen probeer ik om me heen te kijken en de natuur goed in me op te nemen, want wat is dat mooi.
De gidsen vragen wie eerst wil. Omdat ik te veel om me heen heb gekeken, laat ik de anderen voor, zodat ik nog eens kan kijken wat de gidsen hebben verteld. Als eerste gaat een gids om ons op te vangen, de ander blijft achter om ons te helpen. Nadat een paar anderen zijn geweest, zal toch ook ik naar beneden moeten. Het ‘handvat’ dat aan mijn tuigje zit vastgekoppeld wordt aan de kabels vastgekoppeld. Om snelheid te maken moet ik het handvat omhoog duwen, zodra ik het eindpunt nader, moet ik handvat naar beneden trekken om af te remmen. Ik zit gehurkt op de grond. Drie, twee, een en ik zet me af. Daar ga ik. Wonder boven wonder gaat het goed en ben ik na tien seconden weer aan wal. Zo, dat heb ik overleefd!
Bij de derde afdaling gaat het mis. Ik maak denk ik niet genoeg snelheid. En na het afremmen, hang ik te vroeg stil. Het is nog ongeveer drie meter tot het plateau. Gelukkig had ik toch nog een beetje opgelet bij de instructies en wist ik dat ik mezelf via de kabel boven me verder moest voorttrekken. Omdat ik de laatste was die naar beneden ging, komt de gids eraan. Met zijn hulp, gaat het toch net even wat sneller. Toch blijft het door mijn hoofd spoken. Dit was immers slechts nog maar de derde afdaling, de langere afstanden moesten nog komen. Gelukkig valt het erg mee, ritjes worden langer, maar het gaat goed.
Wat ik wel lastig vind is om recht te blijven. Als je in een hand meer kracht gebruikt dan in de andere, zal je merken dat je draait. Mede daardoor zag ik niet dat ik moest afremmen, waardoor ik te hard aan de kant kom. Veel voel je er gelukkig niet van, er zijn namelijk kussens ingebouwd. Ook ben ik niet de enige die vlak voor het einde aan de kabels blijft hangen. Bij de langste afdaling, die maar liefst dertig seconden duurt, blijft een van mijn reisgenoten hangen.
Het afdalen gaat soms zo snel en ik ben erg geconcentreerd bezig het handvat hoog te houden, dat ik soms vergeet om me heen te kijken. Want mooi dat is het zeker. De tour gaat tussen bomen en rotsen door en over water heen. Net een schilderij, zo mooi. Na alle afdalingen moeten we weer omhoog via trappen en rotsen om daar even na te praten en bij te komen van alle adrenaline van de afgelopen ochtend.
Tip: Ziplinen kan op verschillende plekken in Tsitsikamma National Park en daarbij zijn diverse moeilijkheidsgraden.
