Soms heb je wat minder tijd om een land te verkennen en in mijn geval was dat geen understatement. In slechts 7 dagen tijd ging ik van de hoofdstad New Delhi in India in oostelijke richting om vervolgens het land te verlaten via Varanasi. De heftigste week van mijn leven? Ja, ik denk het wel.
India is in alle aspecten anders dan de westerse wereld en alleen als je er geweest bent, snap je wat ik bedoel. Het is fascinerend om te merken dat het dichtsbevolkte land ter wereld na China, lijkt te bestaan zonder enige vorm van structuur of regelgeving zoals we dit in de rest van de wereld gewend zijn. Hier rondreizen in een hoog tempo is op z’n minst
mindbreaking and breathtaking.
Mijn reis begon in de miljoenenstad New Delhi. Na het met tapijt belegde vliegveld te hebben verlaten bevond ik mij in een taxi om 3 uur ’s nachts, omringd door tuktuks, brommers, auto’s, vrachtwagens, zwervers in de goot van de snelweg, straathonden, met maximaal 50 km per uur de heilige koeien ontwijkend op weg naar het centrum. Het was op z’n minst onwerkelijk. Voeg daar het onophoudelijke getoeter en de geur van specerijen aan toe en ik begrijp hoe Neil Armstrong zich heeft gevoeld; je bent werkelijk op een andere planeet.
Reizen in India is een belevenis op zich en eigenlijk heel goed geregeld. Het land heeft een uitgebreid spoornetwerk en overal liggen snelwegen tussen de steden. In de steden brengen de tuktuks je overal waar je maar naartoe wilt. Omdat mijn tijd beperkt was heb ik gekozen voor een auto met privé-chauffeur. Klinkt misschien luxe, maar in dit land betaal je daar een schijntje voor en het geeft je heel veel vrijheid. Treinreizen moet je namelijk ruim van te voren boeken en ik wilde mij niet vastleggen. Mijn chauffeur heette Raju en samen hebben we de wildste avonturen beleefd.
New Delhi heb ik overgeslagen. Mijn doel van de reis was om vooral een indruk te krijgen van Noord-India en deze mega-stad zou te veel van mijn tijd vergen. Bovendien zou ik tijdens mijn reis meer Mogul-architectuur aantreffen, die ik anders ook in New Delhi zou zien. Mijn eerste halte werd Jaipur, hoofdstad van de deelstaat Rajasthan. De stad staat bekend om zijn vele roze gebouwen en wordt dan ook de ‘pink city’ genoemd. Er heerst een drukte van jewelste. De straten zijn levendig en overvol en op elke hoek staan Indiers met handelswaar. Sir, sir, … iedereen wil aandacht want ik ben natuurlijk een wandelend bankbiljet. De straten zijn veelal kapot, liggen bezaaid met afval en koeienpoep. Het is wennen.
De volgende dag bezoek ik Fort Amber, een keizerlijk fort uit de 16e eeuw. Het fort ligt op een heuvel en ik laat me omhoog rijden op een olifant. Met mijn audio guide dwaal ik door het fort. Het is werkelijk prachtig gemaakt, met een fenomenaal uitzicht op de omgeving. Ik kom langs een offerkamer waar tot voor kort dagelijks geofferd werd, een spiegelpaleis, de kamers van de vrouwen van de keizer en vooral heel veel marmer en gele kalksteen. De avond besluit ik met een fantastische typische Indiase curry met chai thea, waarna ik een Indiase film bezoek in het Raj Mandir. Een unieke ervaring, met werkelijk juichende bezoekers tijdens een kleine erotische scene in de film, maar ook een duif die rondvliegt in de zaal. Wauw wat een fantastische dag was dit!
Mijn volgende stop was het pelgrimsoord en heilige stad Pushkar. Het relatief kleine dorp heeft een groot aantal ghats (badplaatsen) en staat bekend om het 12-daagse kamelenfestival. Ik bezoek de heilige tempel Saraswati en beklim daarvoor ruim een uur trappen op een berg. Het uitzicht maakt het het waard. Op weg terug naar het dorp word ik besprongen door een grote aap. Ik zie een Indische man aanstalten maken om het dier te bekogelen met stenen. Gelukkig springt de aap net op tijd weg en ben ik ongedeerd en heb ik mijn camera nog in de hand. Wel opvallend dat het leven van een straathond of aap in India niets waard is en dat de heilige koe zovéel waard is.
Ik ontmoet enkele backpackers in een locale bar en hoor vergelijkbare ervaringen van hen. David uit Amerika is inmiddels een half jaar in India en nu pas kan hij opgaan in het Indiase leven van alledag, het heeft hem zes maanden gekost. Ik begrijp hem volledig.
Op weg naar Agra in de deelstaat Uttar Pradesh bezoek ik Fatehpur Sikri, een groot Mogol-fort en moskee uit de tijd van keizer Akhbar. Het complex telt drie paleizen voor de vrouwen van de keizer (hindu, moslim en christelijk), echter het fort is na enkele jaren alweer verlaten omdat er een tekort was aan drinkwater op de rotsachtige ondergrond.
In Agra bezoek ik de wereldberoemde Taj Mahal. En ondanks dat het mega toeristisch is, ben ik toch blij dat ik het bezocht heb. Het is van ongelooflijk fraaie architectuur en de beste plek om dit wereldwonder te bezichtigen vond ik in de tuinen van Mehtab Bagh, aan de overkant van de Yamuna rivier. Een heerlijke oase van rust.
Het was tijd om mijn chauffeur gedag te zeggen en in te stappen in de nachttrein richting Varanasi (een reis van 12 uur), de stad aan de heilige Ganges. Ik sliep in een kleine cabine van 2*2 met 6 bedden, met mijn rugzakken onder mijn hoofd en benen. Overal starende donkere ogen en kuchende mensen. Het werd een lange nacht en gelukkig werd ik op tijd wakker om uit te stappen voor weer een nieuw avontuur. Na flink onderhandeld te hebben met de chauaffer van een tuktuk, gingen we volbeladen met 6 mensen en dito bagage op weg naar Varanasi. Deze stad kenmerkt zich door de kronkelige nauwe stegen nabij de Ganges. In dit deel zie en hoor je geen toeterende auto’s en dat was heerlijk.
De volgende ochtend werd ik om 5 uur al wakker van chanting en geluid van bellen op straat. Het was een heilige dag voor de Hindoes en dit werd gevierd door te baden in de Ganges. Ik loop naar het Kedar ghat en besluit om ook een duik te nemen. Maar even niet denken aan de lijken die ritueel eindigen in deze rivier. De stad staat vol met monniken in oranje gewaden die de heilige gouden tempel willen bezoeken en daar ruim 12 uur voor in de rij willen staan!
Noord-India is een fantastisch spektakel. Een ongelooflijk hectische wereld waarin ook veel rust en respect voor de godsdienst is. Een wereld van armoede, van kleur en specerijen. Het is er prachtig, maar zeven dagen is voor mij te kort. Wellicht kom ik nog eens terug en kan ik de tijd nemen die het land verdient!