Skihut; een onderkomen voor wintersporters. Tocht; een activiteit waarbij men naar één of meerdere bestemmingen afreist. Combineer deze twee en je hebt in mijn ogen de ultieme ervaring voor iedere wintersporter: ofwel een skihuttentocht. Maar wat houdt dat nou in zo’n skihuttentocht? Hoe werkt dat dan? Wat kan je verwachten? Is het überhaupt mogelijk, een huttentocht op ski’s? Hoe goed moet je kunnen skiën? Op al deze vragen heb ik voor jou het antwoord. Ik maakte namelijk een waanzinnige skihuttentocht, door de skigebieden van onder andere Kitzbühel, Hinterglemm, Kaprun en Zell am See. Zeven dagen lang het ultieme avontuur voor wintersporters. En om alvast een tipje van de sluier op te lichten: het is nog zoveel gaver, mooier en indrukwekkender dan je tevoren kunt dromen.
Mijn wintersportvakanties bestaan net als die van de meeste Nederlanders uit skiën met vrienden of familie, lekker eten en een biertje op z’n tijd. Een vakantie waar ontspanning en inspanning elkaar treffen. Je kiest een skigebied uit in het land van je voorkeur, maakt een keuze voor een bijpassend hotel en je boekt je trip voor het komende jaar. Voldoet het aan onderstaande eisen, dan is het een kwestie van boeken en gaan:
Ieder jaar weer zit ik in de skilift naar boven, kijk ik al dromend naar de omliggende bergen en denk ik, daar achter zou ik ook wel eens willen skiën. Welk gebied ligt daar eigenlijk en kan ik daar skiënd komen? Vervolgens zie ik vanuit de gondel al die berghutten tegen de pistes aangeplakt liggen, waar je in de middag van een heerlijke lunch kunt genieten en kijk ik ‘s avonds vanuit het dal vaak naar boven en zie ik bij sommige van die hutten nog licht branden. Mijn gedachten dwalen af en dan denk ik; zou je daar ook kunnen overnachten? Het antwoord op die vraag is ‘JA dat is mogelijk’ en het is ook nog eens enorm gaaf, een echte aanrader. Maar hoe dan, hoor ik jullie denken. Ik ga dat toch echt niet allemaal zelf uitvogelen? Welke lift ik moet hebben, hoe laat moet ik bij die gondel zijn en hoe kan ik voor één nacht reserveren bij die prachtige Panorama Alm boven bij Jochberg in de Kitzbüheler Alpen?
Dat is het mooiste van deze georganiseerde skihuttentocht, alles is tot in ieder detail uitgedacht en uitgewerkt door de enthousiaste, ervaren en zeer deskundige gidsen en tevens grondleggers van deze Alpex Skihuttentocht. Jaap en Frits begonnen deze reis vanuit een passie die hen verbond en dat merk je aan alles. De hartelijkheid waarmee wij in iedere hut ontvangen worden en de lovende woorden van andere deelnemers die ik eerder sprak, zeggen eigenlijk al genoeg. De drive en passie die deze mannen hebben om zowel boarders als skiërs van verschillende niveaus kennis te laten maken met de gebieden en de hutten is de gehele week voelbaar. Een tip voor de beste lunchplek, de mooiste fotospot, de lekkerste schnapps (als die überhaupt lekker genoemd mag worden) of een gratis ‘schilehrer’ tip, niets is hen te gek. Dit zijn geen reisleiders, maar passiedelers.
Wakker worden boven op de berg, waar de liften nog stilstaan, de zon nog achter de bergen verscholen ligt en je uitkijkt over het dal en de besneeuwde bergtoppen. Met een kop koffie of thee in je hand wachten tot de zon opkomt om de eerste vitamine D van een nieuwe dag op te pikken. Waar nodig brengt een sneeuwscooter je terug naar de pistes om je de gelegenheid te geven de eerste bochten te maken over de vers geprepareerde pistes. En dat iedere dag in een ander skigebied met verrassende en nieuwe vergezichten. Maar hoe ziet zo’n dag en zo’n week er dan eigenlijk uit in de praktijk?
Wat neem je mee voor een skihuttentocht? Daar zag ik eerlijk gezegd het meest tegenop. Ik kan mijn koffer met tien verschillende setjes uiteraard niet meenemen, want skiën met een rolkoffer gaat ook mij nog een stap te ver. Wat is echt belangrijk om mee te nemen? Je skikleding trek je aan en aangezien je het grootste gedeelte van de dag op de ski’s staat is het belangrijkste gedeelte al gecoverd. Neem wat extra onderkleding, avondkleding, ondergoed, toiletspullen, sokken en sloffen mee voor in de berghut en je rugtas is goed gevuld om een week door te komen. Als zelfs mij dat lukt, dan kan iedereen dat.
Bij iedere berghut liggen er handdoeken klaar, is je bedje gespreid en soms kun je ook nog gebruikmaken van de wellness-faciliteiten (en soms liggen er zelfs badjassen klaar). Handig daarbij is de paklijst die Alpex meelevert, zodat je niet onnodig spullen meeneemt die je toch niet gebruikt. Want ben nou eerlijk, wat heb je echt nodig gedurende een week op de latten?
▸ Tip: Kies voor onderkleding van merinowol – te koop bij onder andere Vrijbuiter. Super warm, comfortabel en ook als je er meerdere dagen in gaat skiën gaat het niet ruiken;-)
Bepakt en bezakt reis ik af naar het startpunt van onze skihuttentocht: Oberndorf in Tirol. Een klein plaatsje vlakbij St. Johann waar ik de auto beneden aan de piste achterlaat en mezelf met ski’s, rugzak en een berg goede zin voor de laatste bergfahrt van de gondel naar boven meldt.
Boven aangekomen klik ik de ski’s aan en na een korte afdaling komen we aan bij de eerste hut waar we deze week overnachten; de Müllner Alm. Ik maak kennis met de ‘passiedelers’ en de rest van de groep waarmee wij deze week op pad zullen gaan. Een grote diversiteit aan mensen, maar we delen een belangrijke passie en dat is de liefde voor de bergen, sneeuw en wintersport. Aansluitend genieten we gezamenlijk van een diner en is er alle tijd om elkaar wat beter te leren kennen, maar is er ook alle ruimte om je eigen plan te trekken.
En hoe is het dan om in een groep te zijn met mensen die je niet kent, kun je je afvragen? Voor mij is dat alleen maar leuk, mensen leren kennen die dezelfde passie delen. Maar je kunt je uiteraard ook aanmelden met een goede vriend/vriendin, als setje of met wat collega’s. Je zult gedurende de week zelf merken dat er een groep zal vormen, je deelt namelijk de mooiste momenten op de latten en aan de bar met elkaar. Dat gaat bijna als vanzelf of met behulp van een biertje of schnapps. De laatste details en briefing voor de tocht worden nog gedeeld, zodat iedereen elkaar de volgende ochtend aan het ontbijt weer op tijd treft.
Vol goede moed en verse sneeuw vertrekken we de volgende ochtend op weg naar het eerste gebied dat we deze week aan zullen doen” Saalbach-Hinterglemm-Leogang-Fieberbrunn ofwel Skicircus Saalbach-Hinterglemm. Voor vele wintersporters bekend terrein, maar voor onze gidsen vele malen bekender aangezien zij hier ooit als skileraar furore hebben gemaakt. Met enige regelmaat wordt er stilgestaan om de verworven informatie van onze gidsen en de mooie anekdotes over het gebied met ons te delen, maar desondanks zit er een heerlijk tempo in voor een eerste dag. Na een heerlijke eerste dag in dit uitgestrekte gebied komen we aan bij ons volgende overnachtingsadres die halverwege de piste ligt en waar de après-ski muziek goed te horen is. De fanatiekelingen kunnen vanaf hier nog een paar afdalingen maken, zolang ze maar op tijd terug zijn voor de laatste lift naar boven en voor het befaamde en inmiddels beruchte happy hour bij de Bergeralm.
Wakker worden met een gruwelijke kater is nergens zo lekker als in de bergen. Binnen no-time laat je deze dan ook achter je in dezelfde hut als waar je deze gister hebt opgedaan. Na een stevig ontbijt trekken we de eerste meters over de brede en prachtige pistes die Saalbach te bieden heeft. Een lunchplek met uitzicht over het dal maakt van de heerlijke dag in Saalbach en omgeving een mooie afsluiter om vanuit hier de oversteek te maken naar Zell am See. Na enkele afdalingen in dit bekende gebied komen we aan bij een gesloten lift en het lijkt alsof we de laatste lift gemist hebben, maar dan skiën we het pad af en komen we aan bij een hut die je niet eens ziet liggen vanaf de piste. Werkelijk een plaatje zoals zoals je deze alleen in je dromen voor ogen had. Rust, stilte, een prachtig uitzicht en een warm en hartelijk ontvangst in de Paznauer Hütte.
Kan je dag mooier beginnen dan hier vraag ik mezelf hardop af als ik de gordijnen van ons slaapvertrek open en het balkon op stap. Dit is de reden waarom ik aan een skihuttentocht ben begonnen. De zon probeert haar eerste stralen over de bergkam te werpen en als ik buiten door de knisperende sneeuw loop, is het plaatje compleet. Nog geen meter geskied vandaag en toch heb ik al een smile van oor tot oor te pakken. Achter de snowcat van de Paznauer Hütte worden we voortgesleept en via de omgekeerde weg teruggebracht naar de pistes van Zell am See.
Daar skiën we nog enkele heerlijke afdalingen alvorens we na een klein stukje met de bus afgezet worden om de gletsjer van Kaprun te bezoeken. Voor de kenners: deze gletsjer noemen ze niet voor niets de top van Salzburg en is met 3.029 meter hoogte zeker een bezoek waard. De pistes zijn breed, uitdagend, top geprepareerd en het uitzicht is imposant. Hier moet de tocht zeker een tussenstop maken en kunnen we tijdens de lunch genieten van het uitzicht.
Zell am See en Kaprun laten we achter ons en middels een taxirit brengt ‘Taxi Anton aus Tirol’ ons naar de volgende bestemming. De schemer begint langzamerhand in te vallen en net als je denkt dat we de laatste lift naar boven op een haar na gaan missen staat er een Alpex-verrassing voor ons klaar. Op sneeuwscooters worden we in een adembenemende rit over de smalle paden naar het hoogste punt bij Jochberg gebracht en komen daar aan bij de Panorama Alm op 2.000 meter hoogte gelegen. Origineel is de naam misschien niet, maar deze naam geeft exact aan waar we terecht zijn gekomen. Welkom in de Kitzbüheler Alpen, waar we een warm welkom krijgen in één van de leukste en meest knusse verblijven so far. Dit hotel met wellness, panorama restaurant, gezellige bar en knusse eethoekjes is meer dan een bezoek waard wanneer je gaat skiën in de Kitzbüheler Alpen.
▸ Tip: probeer hier niet te winnen van het personeel met een spelletje Nagln, want je legt het geheid af tegen deze pro’s.
Als je de Kitzbüheler Alpen zegt, dan is een bezoek aan het bekende skidorp Kitzbühel onvermijdelijk. Hoe gaaf is het om te kunnen zeggen dat je via de Streif een stuk van de wereldberoemde Hahnenkamm-rennen hebt mogen afdalen. Een adembenemende afdaling waar de wereldtoppers zich ieder jaar met een bizar tempo naar beneden storten. Op televisie is dit al imposant, maar als je er daadwerkelijk zelf staat is dit simpelweg niet te bevatten. Vol adrenaline bewegen we ons voort door dit mooie gebied dat ook onder vele Nederlanders bekendstaat.
Hier liggen dorpen als Kirchberg en Westendorf en dat is goed merkbaar op de pistes en hoorbaar in de vele horecazaken in het dal. Gelukkig slapen wij die avond boven op de berg en genieten wij van het uitzicht en het warme welkom van ‘unsere freund Kemal’ die ver weg van het Nederlandse feestgedruis de scepter zwaait over de Alpenrose Hütte. Een relatief simpele hut waar de hartelijkheid van de eigenaar de eenvoud ruimschoots compenseert. Uitkijkend over het dal zien wij in de verte de poort naar de Alpen die de grens met Duitsland en Oostenrijk illustreert en voor vele Hollanders de reden is om de Volkswagen Transporter bus op de handrem te zetten en volle bak los te gaan in het eerste de beste Oostenrijkse skidorp en zich daar een week lang op en naast de piste onder te laten dompelen in het ‘echte après-ski gedruis’. Mij niet gezien, maar eerlijk is eerlijk, ook hier vind je wederom prachtige pistes.
Ik heb in één week zelden zoveel pistekilomters gemaakt als deze week, hoor ik mezelf aan de ontbijttafel zeggen en dan zijn we nog niet eens rond. Vandaag breekt de laatste dag aan van onze route aan. We skiën en boarden de gehele dag door het gebied van Brixental om bovenop de Hohe Salve te genieten van een late koffiestop en skiën vervolgens tot aan Ellmau, vanwaar we via een korte taxirit de terugkeer naar het gebied inzetten waar het avontuur een week geleden allemaal begon. We zijn terug in St. Johann. Terug bij dezelfde hut waar we ons een week geleden als een groep onbekenden aan elkaar voorstelden. Nu echter met een nog grotere gemene deler dan enkel de liefde voor de wintersport, want sinds deze week zijn wij allen groots fan geworden van een skihuttentocht. Van jonge tot wat oudere deelnemers, iedereen was en is nog steeds enthousiast, getuige de vele positieve reacties die ik opvang tijdens het afsluitende diner in de privé stube van de Müllner Alm. De volgende ochtend de laatste afdaling om beneden in het dal van Oberndorf in Tirol mijn auto terug te vinden onder een laag sneeuw en mijn reis naar huis met een nog grotere smile dan ik aankwam in te zetten. De verbinding met de trein is overigens ook buitengewoon goed, waardoor je in negen uur van Nederland naar Oberndorf kunt afreizen.
Superlatieven schieten inderdaad te kort bij het schrijven van dit artikel, maar zo voelt het ook echt. Deze week was een aaneenschakeling van hoogtepunten en is een ervaring die ik iedereen kan aanbevelen als je net zo gek bent op wintersport als ondergetekende. Een reis die je het gevoel geeft dat je twee weken weg bent geweest in plaats van zeven dagen, mede doordat je door verschillende gebieden skiet en op zoveel nieuwe en onbekende plekken mag verblijven. Grote shout-out naar de bedenkers en tevens geweldige gidsen gedurende deze week.
Wil je meer informatie of zou je zelf eens zo’n tocht willen maken of ga je liever mee op één van de luxere varianten, neem dan eens kijkje op de website van Alpex en vraag of je gids Tom mee kan krijgen, dan ben je verzekerd van een topweek;-)
Goed om te weten: