De abdij van Mont Saint-Michel: labyrint met verborgen schatten

Vandaag ben ik na een autoritje van ruim 740 km aangekomen in het departement de Mayenne. Een gebied wat in Frankrijk misschien een stuk minder bekend is. Het is inmiddels al na zessen en ondanks de afstand van ruim 120 km besluit ik toch naar Mont Saint-Michel te rijden. 

Schiereiland Mont Saint-Michel 

Het toeristische Mont Saint-Michel is is een klein, rotsachtig schiereiland in Normandië. Het eiland ligt ongeveer 1 kilometer uit de kust bij de plaats Avranches. Het is oorspronkelijk een getijdeneiland en was over land alleen bereikbaar bij laagwater. Bij hoogwater is het omringd door de zee en was het onbereikbaar. Tegenwoordig loopt er een smalle verhoogde weg naar het eiland. Ook deze staat toch nog wel eens onder water. Om deze populaire bestemming voor altijd toegankelijk te maken is men nu in de afronding van een lange brug tussen het vaste land en Mont Saint-Michel. Het stadje zelf met zijn trapstraten, is alleen toegankelijk voor voetgangers.

M'n ritje naar Mont-Sain-Michel verloopt voor mij naar wens maar niet volgens de Franse Gendarmerie. Wie naar het schiereiland toe gaat met de auto wordt al redelijk snel door borden en mannen met gele hesjes naar grote parkeerplaatsen geleid. Ik negeer deze allemaal en blijf dankzij m'n navigatie doorrijden omdat ik zie dat je dichtbij ook moet kunnen parkeren. Het is dan al 20:00 uur geweest. Dat klopt uiteindelijk ook. Op de weg naar het eiland, waar staat dat deze alleen toegankelijk is voor bestemmingsverkeer besluit ik toch maar de gok te nemen. Onderweg claxoneert een tegemoetkomende bus die later blijkt te zorgen dat je van de parkings tot kort voor Mont_Saint_Michel kan worden gebracht. Ik stop om foto's te maken (zie de grote foto boven). Uiteindelijk rij ik mezelf klem en in de armen van een busje van de Gendarmerie. Ik ben 'un idiot', het gaat me veel geld kosten, m'n persaccreditatie voor de Mayenne wordt niet bekeken en blijkt achteraf niet voor deze streek te gelden. Die had ik zelf ook kunnen bedenken. 

Ik rij rap terug in de veronderstelling een boete te krijgen en parkeer m'n auto op de eerste de beste plek in de veronderstelling dat de Gendarmerie me achterna komt. Dus niet. Ik heb m'n foto's en stap daar in de bus die ik onderweg ben tegenkomen die me weer terugbrengt naar de plek waar de Gendarmerie staat. Deze wijst nog steeds naar z'n voorhoofd als ik je m'excuse roep. Ik ben op Mont-Saint-Michel ;-). 

Het schiereilandje zelf is prachtig. Je moet wel klimbenen hebben wat het is een lange weg omhoog via smalle straatjes en trappen, veel trappen. Bij de entree is het druk met fotograferende mensen met digitale camera's, smartphones en iPads. Die laatste zie je vooral vaak bij toeristen uit Azië. Eenmaal door de poort zijn de eerste honderden meters vooral toeristisch met winkeltjes en restaurantjes.

Daarna richting de abdij, die het gezicht van deze bijzondere lokatie bepaald, wordt het mooier en vervolg ik de trappen. Je moet echt blijven doorklimmen want anders mis je het mooiste van Mont Saint-Michel. Als je uiteindelijk de rood verlichte ingang naar het klooster in gaat moet je nog even wat trappen nemen om bij de 'reception' te komen. Vanaf hier moet je betalen om verder te mogen. Dat is echt aan te raden omdat vanaf dit punt het pas echt geweldig gaat worden. 

Binnen in de abdij word ik verrast door de vele ruimtes, zalen, slimme doorsteekjes, trappen, licht, muziekanten en de bijzondere sfeer die er hangt. De ene zaal is nog mooier dan de andere. Vroeg in de avond is echt een aanrader. Het is er veel minder druk en door de lage zon krijg je bijzondere lichten door de smalle ramen. Uit het niets loopt je dan ineens tegen klassiek geschoolde muziekanten aan die mooi uitgelicht in de bijzondere ruimtes zitten te spelen. De sfeer is echt heel apart, net als de akoestiek die er lijkt te zijn. Door het labyrint en het bijzondere gangenstelsel hoor je soms één ruimte verder al niets meer van de muziek. 

Veel ruimtes zijn verlicht met gekleurde lampen die bijdragen aan de mystiek die er hangt. Dit is een bijzondere plek en een bijzondere abdij.

Historie van de abdij van Mont Saint-Michel

De abdij van Mont Saint-Michel werd rond 700 gesticht door de heilige Aubert, die op de toen nog door het bos omringde berg in eenzaamheid kwam bidden. Volgens de legende zou de Aartsengel Michaël verschenen zijn aan Aubert, die visioenen kreeg over een kerk op de rots. Michaël beval de monnik tot drie maal toe om op die plek een kerk op te richten. In 709 was de kapel af en konden er 100 mensen in. Volgens de overlevering vond in maart 709 de stormvloed plaats waarbij de heuvel in zee kwam te liggen. In de loop van de tijd bouwden de monniken op die plek een klooster. Het rotseiland kon alleen bereikt worden met een sloep of een schip. In 966 kwamen de Normandiërs - nazaten van de Noormannen - op het rotseiland. Ze bouwden onderaan en rondom het klooster op de rotshellingen, woonhuizen.

Vanaf het ontstaan van Mont-Saint-Michel was de rots altijd omgeven door de zee, ook als het laagwater was. Rond 1400, toen Engeland in oorlog was met Frankrijk, werd het woud van Scissy, dat voor de rots en langs de kust 40.000 hectare besloeg, voor een deel afgebrand door oorlogshandelingen. Het bos hield het zand tegen, dat met de bijna altijd zuidwestelijke wind werd meegevoerd. Zo kon de Mont Saint-Michel niet verzanden. Maar nadat het woud voor een groot deel verdwenen was, begon de verzanding rondom de rots door de voortdurende zeewind. Zo komt het dat het rotseiland nu in een 'op een woestijn lijkende' vlakte van zand ligt. Met springtij komt de zee toch tot aan de voet van de rots. Het getij komt dan zeer snel op.

Na de springvloed is het erg gevaarlijk om rond het rotseiland van de Mont Saint-Michel te wandelen. Er ligt dan overal drijfzand. In 2009 zijn er werkzaamheden gestart om de verzanding ongedaan te maken. Tegelijkertijd werd de parkeerplaats bij de voet van de berg verplaatst naar een plek enkele kilometers voor het eiland en werd de toegangsweg naar het eiland vervangen door een passerelle, waarover je nu met een pendelbus naar de ingangspoort van het eiland kan worden vervoerd. (Bron: Wikipedia)

 In 1979 werd Mont Saint-Michel met het bijzondere abdij-complex en de omliggende baai uitgeroepen tot werelderfgoed door UNESCO.