Doe de Adolf Munkel Trail: de mooiste hike in de Dolomieten

De Adolf Munkel Trail is zonder twijfel een van de mooiste hikes in de Dolomieten. Deze route loopt dwars door het natuurpark Puez Odle in Val di Funes en is waanzinnig om te doen. Je wandelt door dichte bossen, langs iconische berghutten en vlak onder de gigantische Geislerspitzen door. Deze hike is niet extreem zwaar, maar wel spectaculair mooi. Ik vond het een van de mooiste hikes die ik in Europa heb gedaan. Neem je camera mee: de Adolf Munkel Trail laat zien waarom de Dolomieten met recht tot werelderfgoed zijn benoemd.

Wat is de Adolf Munkel Trail?

De Dolomieten liggen verspreid in Noord-Italië, sinds 2009 werden ze benoemd tot UNESCO Werelderfgoed. De Adolf Munkel Trail, of in het Duits de Adolf Munkel Weg, loopt door het hart van de Dolomieten. We reden hiervoor naar natuurpark Puez Odle in Val di Funes (Zuid-Tirol). De hike is (volgens de bordjes) 9 kilometer lang en daar staat zo’n 3 tot 4 uur voor. Wij hielden ons overigens keurig aan de route, maar kwamen wel uit op 12 kilometer, in ongeveer 5 uur. Al was dat wel met lange pauzes.

De Adolf Munkel Trail staat bekend als een van de meest fotogenieke routes van Italië. De route is benoemd naar een Oostenrijkse pionier op het gebied van bergbeklimmen. Hou je van fotograferen, wandel dan met je camera in de aanslag, want het is hier echt schitterend.

Wandelen in de Dolomieten is fantastisch om te doen. Wat ik vooral zo speciaal vind aan deze hike, is dat je vrijwel continu vlakbij het Odle-massief door loopt (in het Duits de Geislerspitzen). Een mega indrukwekkende bergketen met de iconische grijze rotspieken. De route is gemiddeld van moeilijkheidsgraad en daardoor geschikt voor zowel ervaren hikers als gezinnen met iets oudere kinderen. Zonder twijfel is dit een van de mooiste hikes in Zuid-Tirol.

Voor het startpunt van de Adolf Munkel Trail reden we via een prachtige weg door het Val di Funes naar Parkplatz Zanser Alm (kun je vinden in Google Maps). Daar vind je een paar grote parkeerplaatsen waar je 10 euro voor moet betalen voor een dag. De grote hoeveelheid auto’s tempert ons enthousiasme, maar op de bergpaden komen we nauwelijks andere mensen tegen. Blijkbaar kiest lang niet iedereen hier voor de Adolf Munkel Trail.

Waarom je met de klok mee moet lopen

Je kunt de Adolf Munkel Trail op twee manieren doen: tegen de klok in, en met de klok mee. Zorg dat je met de klok mee loopt. Een deel van de route loop je door een bos, via een soort natuurlijk pad van boomwortels, en dat is nu eenmaal prettiger om te klimmen dan om te dalen. Hét hoogtepunt van de route (de Geisler Alm en Cinema delle Odle) ligt op deze manier vrijwel aan het einde van de route en het is ook veel leuker om daarmee te eindigen dan om daarmee te beginnen.

Leuke berghutten op de route

Als je aan de Adolf Munkel Trail begint, is het wel handig om de route enigszins in je hoofd te hebben. Je komt een aantal leuke berghutten tegen, bordjes op de route wijzen je de weg.

Veel wandelaars kiezen voor een kortere hike dan de complete Adolf Munkel Trail, via de Glatsch Alm. Een vrij korte wandeling met mooie doorkijkjes op de Odlegruppa.

Doe je de complete route dan kom je langs de zeer geliefde Rifugio delle Odle / Geisler Alm. De reden dat deze berghut zó geliefd is, is het spectaculaire uitzicht op de rotsen, dat ook wel Cinema delle Odle genoemd wordt. Achter de berghut staan houten ligbanken om van dat uitzicht te genieten.

Wie wat rustiger wil zitten, kiest een klein stukje verderop voor de Gschnagenhardt Alm, ze liggen op een paar minuten lopen bij elkaar vandaan. Hier geen houten ligbanken, en dus is het er een stuk rustiger.

Via een breed pad wandelen we het eerste deel (een kilometer of 3) rustig omhoog. Een prima warming-up. Al vrij snel laten de eerste grijze bergtoppen zich tussen de bergen door zien.

Het indrukwekkende Odle-massief – de Geislerspitzen

Niet veel later lopen we letterlijk aan de voet van de Odlegruppa. Een lange rij met grijze, kale bergtoppen die haast kaarsrecht omhoog lijken te steken. De hoogste top van deze bergketen is de Sass Rigais (3.025 meter).

Het Odle-massief is hét icoon van het dal van Val di Funes, en we zagen het ook al liggen vanuit Santa Maddalena, maar als je onderaan de voet van de rotsen staat, is het pas echt indrukwekkend. Zeker in de herfst, met oranje, rode en groene bomen er omheen, is het een prachtig zicht.

Een smal bospad kronkelt vlak langs de rotsen. Op dit deel van de route leg je de meeste hoogtemeters af, maar omdat je waarschijnlijk toch vaak stopt om je te verbazen over het uitzicht (en om nog meer foto’s te maken) merk je er weinig van.

Cinema delle Odle: het allermooiste uitzicht

Na een kilometer of 8 zien we de Geisler Alm opdoemen. Een prachtige berghut in een open Alpenweide. Maar kijk vooral achterom, want vanaf deze plek heb je het mooiste panorama op de rotsen. Daarom wordt het ook wel Cinema delle Odle (Geislerkino) genoemd, een openluchtbioscoop met gratis uitzicht.

Het ‘cinema’ bestaat uit een heleboel houten stoelen die in rijen zijn opgesteld op de bergweide achter de Geisler Alm, allemaal gericht op die prachtige toppen van de Dolomieten. Ze zijn ontworpen door de lokale kunstenaar Franz Messner, die het idee kreeg om een plek te creëren waar bezoekers stil konden zitten, kijken en beleven, alsof ze naar een film kijken, maar dan van puur natuur.

Ook in oktober, het laatste weekend dat de berghutten nog open zijn, is het hier heel druk. Maar wij zijn er dan ook met fantastisch weer en een blauwe lucht. Zodra er twee houten stoelen vrij komen, pikken wij ze in om ook een tijdje te genieten in deze bioscoop.

Praktische tips om deze hike ook te doen

Ik kan me voorstellen dat je deze hike nu ook wil doen. Alle praktische tips die je nodig hebt, zet ik nog even op een rij.

• Startpunt: begin aan de route bij de Zanser Alm (in Val di Funes/Villnöss). Op de parkeerplaats staan borden die je de goede kant op wijzen.
• Lengte: volgens de borden is het ongeveer 9 kilometer (wij hebben er ruim 12 gemeten, via de officiële route).
• Duur: er staat ongeveer 3-4 uur voor (inclusief stops), maar wil je langer van de mooiste uitzichten genieten, trek er dan 5 uur voor uit. Begin vroeg in de ochtend: het licht is dan het mooist en het is nog rustig bij de Geisler Alm.
• Moeilijkheid: gemiddeld. Het zijn ‘slechts’ 500 hoogtemeters, maar omdat je best lang aan het lopen bent, en via soms smalle bospaden en stenige paden, is dit in ieder geval geen route voor kleine kinderen. Toch wandelen met kinderen? Dan kun je beter een korte wandeling naar de Geisler Alm en terug maken.
• Beste reistijd: juni tot en met oktober (in mei kan er nog sneeuw liggen). Houd er rekening mee dat de berghutten half oktober weer sluiten.
• Parkeren: er is een grote parkeerplaats bij Zanser Alm. Bij de slagboom betaal je 10 euro voor een hele dag (per auto).
• Berghutten onderweg: er komt verschillende hutten tegen, waaronder de Geisler Alm, Glatsch Alm en de Gschnagenhardt Alm.
• Schoenen en kleding: ik zou goede wandelschoenen aantrekken, of in ieder geval schoenen met een goed profiel. En neem wat laagjes mee. Je wandelt vlak onder de rotsen door, waar weinig zon komt. Het kan er best fris zijn.

Wij deden deze hike begin oktober 2025. Hoewel het op de parkeerplaats heel druk was, was het op de route zelf heel rustig. Bij de Geisler Alm zat het wel helemaal vol. Hoe druk het hier in de zomer is weet ik niet, maar ik kan me voorstellen dat het dan slim is om vroeg te komen. De Zanser Alm ligt namelijk helemaal aan het einde van het Villnössdal, je kunt hier niet verder met de auto, en als de parkeerplaats vol is, moet je terug.