Er zijn een paar diersoorten die je in een flits van een seconde laten smelten. Pinguïns en dolfijnen hebben bijvoorbeeld die gave, maar ook zeeschildpadden. Hoe oud ze ook mogen zijn, het zijn zulke bijzondere dieren en zo aandoenlijk om te zien! Vaak kiezen ze ook nog eens de mooiste stranden ter wereld uit om hun eieren te leggen en wanneer je gaat snorkelen kom je ze tegen in de buurt van lagunes en koraalriffen. Deze dieren weten de droomplekken op aarde wel te vinden.
Eén van die plekken die bekend staat om duizenden groene zeeschildpadden is Ras al Jinz in Oman. Tussen juni en september komen ze hier massaal aan land om eieren te leggen, een onwijs bijzonder fenomeen dat je met eigen ogen van dichtbij kunt zien. Tijdens mijn rondreis door Oman reizen we ook naar het noorden, naar Ras al Jinz. En ook al is het april: wanneer wij er zijn hebben we geluk. Ook nu zijn er schildpadden te vinden op het strand én zien we kleintjes die net uit hun eieren zijn gekropen!
Na een stoffige rit door het droge landschap komen we aan bij een vrij nieuw, maar ook niet echt sfeervol hotel: het Ras al Jinz Turtle Reserve. Het ligt aan de oostkust van Oman, waar de Arabische Zee en de Golf van Oman bij elkaar komen. Onze kamers hebben een piepklein raampje en hoewel dat in eerste instantie heel vreemd lijkt, wordt ons later duidelijk dat dit speciaal voor de zeeschildpadden gedaan wordt.
Het leggen van de eieren doen zeeschildpadden laat in de avond of vroeg in de ochtend, je moet dus wel overnachten als je dit wilt zien. Met een gids gaan we rond een uur of negen het strand op. We moeten stil zijn, mogen geen lampen meenemen en na een half uurtje wandelen wordt duidelijk waarom het hotel geen ramen heeft. Kleine zeeschildpadjes die uit hun ei kruipen moeten op zoek gaan naar water. Wanneer ze licht zien gaan ze automatisch die kant op, maar dat is dus niet de bedoeling. Het is dus donker om ze niet op het verkeerde been te zetten en ineens maakt dat niet zo sfeervolle hotel niet meer uit.
Het is dan wel niet het beste seizoen, toch komen er ook nu een paar zeeschildpadden het strand op. Ze graven een kuil, leggen daar zo’n 100-150 eieren en graven de kuil weer dicht. Omdat ze daar een uurtje over doen kun je er naar gaan kijken, maar dan moet je wel voorzichtig zijn. Onze gids is enthousiast en blijft maar vertellen. We leren veel over de levenscyclus van deze bijzondere dieren, zo doet een zeeschildpad bijvoorbeeld niet aan enige vorm van opvoeding. Wanneer een ei gelegd is, komt Mama nooit meer terug op het strand om de kleintjes te zien. Na een maand of twee kruipen ze uit hun ei en beginnen ze aan een spannende reis: die van het ei naar de zee. Er ligt zoveel gevaar op de loer (vosjes, krabben, meeuwen) dat slechts een handjevol het naar de zee redt, waar het gevaar zeker nog niet geweken is. Eén op de duizend overleeft deze reis en wordt groot en dat maakt het extra bijzonder om een volwassen zeeschildpad te zien.
Een stukje verderop komen we een kleintje tegen, die blijkbaar toch de weg helemaal kwijt is geraakt. De gids stopt ‘m in zijn broekzak en even later leggen we hem op het strand in de goede richting. Niet in de zee, want het is niet de bedoeling dat schildpadden op die manier geholpen worden. Dat wordt bij andere diersoorten ook niet gedaan en het natuurlijk evenwicht moet wel in stand blijven. Hoe graag je zo’n kleintje ook zou willen helpen….
Wij slapen in een comfortabele hotelkamer, maar misschien leuker is nog wel om te overnachten in een van de 12 eco-tenten in de omliggende heuvels van het Ras al Jinz Turtle Reserve die ook bij het resort horen. Ietsje minder comfort, maar iets avontuurlijker en dichter bij de natuur, want vanuit je tent kunt je de zee horen. Het reservaat is populair, veel reizigers die door Oman trekken maken hier een stop voor één nacht. Maar dat zou ik je ook echt aanraden, want het is bijzonder om wat over deze schattige dieren te leren én om al die kleintjes te zien. Smelten gaat echt vanzelf!
