In de herfst op reis naar Noorwegen: het is vast niet het eerste waar je aan denkt. Toch is het land juist in deze tijd van het jaar prachtig. In dit seizoen zijn de Noorse bergen gehuld in herfstkleuren. Daarom reizen wij naar Fjell Noorwegen in het oosten van het land. Op naar de Noorse bergen!
Onze reis begint in Gjøvik, een kleine stad die in de Noorse gemeente Oppland ligt. De reden dat we hier zijn is de beroemde Skibladner die hier vandaan vertrekt. Al bijna 160 jaar is deze radarstoomboot in gebruik. Daarmee is het de alleroudste van zijn soort die nog vaart. Vroeger werd de Skibladner gebruikt als postboot, maar tegenwoordig brengt hij ieder jaar tienduizenden mensen van Gjøvik naar Lillehammer, een route van zo’n vijftig kilometer. Wij maken dezelfde trip.
We varen over het meer van Mjøsa, het grootste binnenlandse meer van Noorwegen. We komen langs heuvels, uitgestrekte weilanden en bossen. Hier en daar staan de bekende rode houten huizen. Langzaam komt het echte Noorwegen tevoorschijn. Na ruim twee uur varen meren we aan in Lillehammer. De stad is beroemd geworden door de Olympische Spelen die er in 1994 georganiseerd zijn. Je ziet de skischansen die speciaal voor de Spelen zijn gebouwd al vanuit de verte in de bergen liggen.
In Lillehammer nemen we de auto naar de bergen van Venabu, die in oost-Noorwegen liggen. Hoewel het maar 70 kilometer rijden is, duurt het toch al snel zo’n anderhalf uur voordat we op de plek van bestemming zijn. In Noorwegen duurt een ritje met de auto altijd langer dan je denkt. Op bijna alle wegen mag je niet harder rijden dan 60 kilometer per uur. De wegen kronkelen en zijn op sommige plekken behoorlijk smal. Maar de meeste vertraging loop je op doordat je onderweg de mooiste dingen tegenkomt. Er is altijd wel een reden om even uit te stappen en foto’s te maken. Zo kom je langs rotsen met watervallen en zie je diepe valleien, bergen en rivieren. Soms moet je even wachten totdat kuddes koeien en schapen de weg over zijn gestoken. Is het in Nederland misschien niet altijd even leuk om in de auto te zitten, een ritje in Noorwegen is nooit saai.
Na de mooie rit checken we in bij het Venabu Fjellhotel. Het is een gezellig hotel met uitermate simpele kamers. Toch ben je dat krakende eenpersoons bed en de tikkende verwarming al snel weer vergeten als je het fantastische uitzicht ziet. Het Venabu Fjellhotel ligt in een grote open vlakte en wordt omringt door heuvels. Je zit hier midden in de natuur. Lars, de eigenaar van het hotel, neemt ons mee de omgeving in, waar je prachtig kunt wandelen. Wie wil kan voor de makkelijke routes kiezen en op het vlakke landschap blijven. Maar de echte wandelaars trekken de bergen in en blijven soms dagen weg. Verspreid over het gebied staan onbemande huisjes waar ze dan kunnen overnachten. Voor honderd kroon kopen ze een sleutel, zodat ze toegang hebben tot alle hutten.
Wij beslissen om de bergen niet in te gaan, maar nemen de ‘wilde rendieren route’. We wandelen over de enorme vlakte die miljoenen jaren geleden is ontstaan. In deze tijd van het jaar zijn de heuvels misschien wel op zijn mooist, vertelt Lars. De natuur heeft herfstkleuren aangenomen. Alles is nu geel met rood en oranje gekleurd. In deze tijd van het jaar staat Venabygd vol met struiken met heerlijke bessen. De vlakte is dichtbegroeid met mos en daarom een favoriet levensgebied van wilde rendieren. Maar Lars heeft ons al gewaarschuwd: hij kan niet beloven dat we rendieren tegenkomen. Ze zijn schuw en erg bang voor mensen. Hier en daar zien we wat aangevreten takken en afdrukken van hoeven, maar meer dan dat zien we helaas niet.
Nog vermoeid van de stevige hike met Lars, gaan we de volgende dag opnieuw op pad. Vandaag trekken we het Nationaal Park Dovrefjell in. Het park beslaat bijna 1700 km2 en is omgeven door bergen. Met 2286 meter is de berg Snøhatta de hoogste van allemaal. Wij wandelen naar het gelijknamige uitkijkpunt, waar we uitzicht hebben op de berg. We moeten 1500 meter naar boven. Onderweg lezen we op grote stenen over de geschiedenis van Dovrefjell, die tot 10.000 jaar teruggaat. Na de klim van zo’n drie kwartier worden we beloond met het prachtige uitzicht op Snøhatta. Het uitkijkpunt is een populaire toeristische trekpleister. Ieder jaar gaan duizenden toeristen naar boven. Niet alleen voor het geweldige uitzicht, maar ook voor de unieke bouwstijl van het uitkijkpunt. Je kunt hier heerlijk relaxen bij de houtkachel en bijkomen van de wandeling. En als je besluit naar boven te gaan, vergeet dan vooral je camera of verrekijker niet mee te nemen. Je zou in het dal beneden zomaar wilde muskusossen of rendieren kunnen spotten.
Van Dovrefjell rijden we terug naar het zuiden. We gaan naar de Heidal dat in de Heidal-vallei ligt. Dwars door de vallei loopt de wilde Sjoa-rivier. Een populaire attractie voor liefhebbers van watersport. Je kunt hier goed raften en kajakken. Ook komen veel toeristen naar Heidal om te wandelen en te fietsen. Veel toeristen besluiten om hiervandaan trips te maken naar de Noorse fjorden. Die liggen zo’n 2,5 uur verderop.
Wij brengen de nacht door in een van de leukste hotels van Noorwegen: Nodre Ekre Farm Hotel. Het hotel staat in de top 15 van de meest populaire plekken van het land en dat is niet voor niets: een nacht in Nodre Ekre is een beleving op zich. Hier overnacht je als een echte Noor: in een houten hut. De kamers zijn verdeeld over verschillende gebouwen en zijn allemaal op een andere manier ingericht. Je kunt hier slapen in een prachtig oud hemelbed en opwarmen bij de openhaard. De meeste kamers hebben uitzicht op de rivier. Is er een mooiere plek om wakker te worden?
De beste manier om Noorwegen te verkennen is via de Nationale toeristische routes. De Noren hebben er 18. Als je deze wegen volgt kom je langs de allermooiste plekken van het land. Wij nemen de Valdresflye. Over een paar maanden is deze weg onbegaanbaar en is alles hier bedekt met sneeuw. De Valdresflye loopt langs het Nationaal Park Jotunheimen. Je kunt de bergen in de verte zien liggen. Het zijn de hoogste toppen van Noorwegen. We stoppen op verschillende uitkijkpunten, waar we uitgestrekt uitzicht hebben over de bergen en vlaktes. We kijken onze ogen uit, want er is steeds iets nieuws te zien. Grote delen van de weg liggen boven de boomgrens en het hoogste punt ligt op 1389 meter boven de zeespiegel.
En dan eindelijk zien we waar we de hele reis al op hadden gehoopt: rendieren. Een grote groep staat rustig te scharrelen in de heuvels: een waanzinnig gezicht.
Een fantastische manier om een andere kant van Noorwegen te zien, is door een binnenlandse vlucht te nemen. Onze trip zit erop en we moeten terug naar het vliegveld in Oslo. Met de auto zouden we daar uren over doen en dus kiezen we ervoor om van Fagernes terug te vliegen naar de hoofdstad.
Twintig mensen passen er in het toestel waar we mee vliegen. Stewardessen zijn er niet. De piloot komt zelf met twee thermoskannen gevuld met koffie aanlopen. Hij stelt voor om nog even een groepsfoto te maken en legt de veiligheidsvoorschriften daarna zelf uit. Het is een geweldige ervaring op deze manier te vliegen. De cockpit is nog open en de handleidingen van de piloten liggen vastgebonden in het gangpad. Eenmaal in de lucht zien we wederom hoe bijzonder het Noorse landschap is. Een prachtige manier om afscheid te nemen van Noorwegen.
