De natuur van Venabygd
In Lillehammer nemen we de auto naar de bergen van Venabu, die in oost-Noorwegen liggen. Hoewel het maar 70 kilometer rijden is, duurt het toch al snel zo’n anderhalf uur voordat we op de plek van bestemming zijn. In Noorwegen duurt een ritje met de auto altijd langer dan je denkt. Op bijna alle wegen mag je niet harder rijden dan 60 kilometer per uur. De wegen kronkelen en zijn op sommige plekken behoorlijk smal. Maar de meeste vertraging loop je op doordat je onderweg de mooiste dingen tegenkomt. Er is altijd wel een reden om even uit te stappen en foto’s te maken. Zo kom je langs rotsen met watervallen en zie je diepe valleien, bergen en rivieren. Soms moet je even wachten totdat kuddes koeien en schapen de weg over zijn gestoken. Is het in Nederland misschien niet altijd even leuk om in de auto te zitten, een ritje in Noorwegen is nooit saai.
Na de mooie rit checken we in bij het Venabu Fjellhotel. Het is een gezellig hotel met uitermate simpele kamers. Toch ben je dat krakende eenpersoons bed en de tikkende verwarming al snel weer vergeten als je het fantastische uitzicht ziet. Het Venabu Fjellhotel ligt in een grote open vlakte en wordt omringt door heuvels. Je zit hier midden in de natuur. Lars, de eigenaar van het hotel, neemt ons mee de omgeving in, waar je prachtig kunt wandelen. Wie wil kan voor de makkelijke routes kiezen en op het vlakke landschap blijven. Maar de echte wandelaars trekken de bergen in en blijven soms dagen weg. Verspreid over het gebied staan onbemande huisjes waar ze dan kunnen overnachten. Voor honderd kroon kopen ze een sleutel, zodat ze toegang hebben tot alle hutten.
Wij beslissen om de bergen niet in te gaan, maar nemen de ‘wilde rendieren route’. We wandelen over de enorme vlakte die miljoenen jaren geleden is ontstaan. In deze tijd van het jaar zijn de heuvels misschien wel op zijn mooist, vertelt Lars. De natuur heeft herfstkleuren aangenomen. Alles is nu geel met rood en oranje gekleurd. In deze tijd van het jaar staat Venabygd vol met struiken met heerlijke bessen. De vlakte is dichtbegroeid met mos en daarom een favoriet levensgebied van wilde rendieren. Maar Lars heeft ons al gewaarschuwd: hij kan niet beloven dat we rendieren tegenkomen. Ze zijn schuw en erg bang voor mensen. Hier en daar zien we wat aangevreten takken en afdrukken van hoeven, maar meer dan dat zien we helaas niet.