Trailrunning is in opkomst. De sport bestaat al vele jaren, maar wordt steeds meer beoefend door het brede publiek. Tijd voor mij om deze sport eens aan den lijve te ondervinden. Mijn debuut op de trailrun zal ik gaan maken in de Hochkönigman in de Oostenrijkse Alpen.
Hochkönigman
De Hochkönigman wordt pas voor de 2e keer georganiseerd, maar is nu al gastheer voor het Oostenrijks kampioenschap trailrun (marathon trail 46,94 kilometer). Ook kan gekozen worden voor de speedtrail van 23,57 of de endurance trail van 84,24 kilometer. Gezien het feit dat het mijn debuut zal worden kies ik voor de speedtrail met 1.441 hoogtemeters, een verstandige keuze zal achteraf blijken.
Voorbereiden op een trailrun
Hoe bereid je je in het platte Nederland in godsnaam voor op een trailrun door de Alpen? Dat was ook de vraag die ik mij stelde. Gelukkig kan ik bouwen op een goede conditie als triatleet, maar dit is wel heel specifiek. Gezien mijn drukke programma had ik geen tijd om ‘even’ naar de Ardennen te gaan, dus moest ik het toch echt in Nederland zoeken. Uiteraard moet je eerst beschikken over een goede loopconditie. De speedtrail is ‘maar’ 23,57 kilometer en op het vlakke zou dat geen probleem moeten zijn. Dus werd het tijd om aan heuveltraining te gaan doen. Vlakbij mijn woonplaats heb je een tweetal mountainbikeparcoursen met heuvels en mul zand. Dus ik trok mijn trailschoenen aan en heb ik eindeloos de heuveltjes op en af gelopen. Natuurlijk zijn deze heuveltjes niet te vergelijken met een Oostenrijkse alp, maar ik voelde mijn bovenbenen behoorlijk na de trainingen, dus ik deed toch iets goed. Ook vond ik een ongebruikt trappenhuis in het kantoorgebouw waar ik werk en daar besloot ik traptraining te doen. Een half uur lang alleen maar de trap op en neer, op en neer. Mijn collega’s verklaarden me voor gek, maar dat deerde me niet want ik kreeg steeds meer zin in de Hochkönigman. Ik heb enorm genoten van de hele voorbereiding. Het is superleuk om eens een nieuwe variant op het hardlopen te ontdekken. Spannend ook wel, want hoe zou het écht zijn om in de bergen hard te lopen?!
Vanuit de organisatie kreeg ik geregeld mailtjes met info over de wedstrijd. Het blijkt toch wel wat meer te omvatten dan gewoon een hardloopwedstrijdje in de buurt. Zo zijn er allerlei regels waar je aan moet voldoen. Omdat we in de bergen lopen en veiligheid voorop staat, moet ik onder andere een rugtas meenemen met een veiligheidsdeken, een fluitje om te alarmeren bij nood, een EHBO-kit, een halve liter water en een mobiel met een noodnummer van de organisatie. Ook moet ik een opvouwbare drinkbeker meenemen, want bij de drankposten onderweg worden geen bekers uitgedeeld. Natuurbehoud staat hoog in het vaandel en om te voorkomen dat plastic bekers rond gaan zwerven in de bergen, nemen we dus een eigen exemplaar mee. Een goede gedachte vind ik.