Welkom in Parijs, ons favoriete stadje. Waar je een glas wijn met een ijsklontje kunt krijgen, op een terrasje met een piepklein tafeltje en waar jouw rekening dan wel weer verrassend groot is. Parijs houdt vooral van buitenlandse bezoekers en beloont ze steeds vaker met hogere prijzen dan locals. Dat blijkt uit onderzoek van Franse journalisten voor Le Parisien.
Maar niet getreurd, want Parijs is zeker niet de enige plek op aarde waar je als toerist vrolijk wordt gestript van je vakantiegeld. En dat gebeurt echt in een opperste stemming met een glimlach van de ober en soms met een menukaart zonder prijzen inclusief 15 procent fooi, want het ijsklontje en de glimlach zijn niet gratis.
Als toerist ben je een wandelende portemonnee met zonnebrand. Je kunt je ook niet verschuilen, ze weten het en ze zien het. “Haha jij bent van mij, het ’tillen’ kan beginnen”. Van Bangkok tot Barcelona en van de Canarische eilanden tot aan Pisa. We gaan het niet hebben over de ’top-til-locaties’ als Venetië waar je op een bekend plein 14 euro moet aftikken voor een espresso. Hoewel, die hebben wel concurrentie van Londen, waar je afgelopen winter voor een currywurst op de Christmasfair 14 pond moest aftikken, en dat ook nog eens zonder het bekende broodje. Wie niet oplet, is zo maar drie keer zijn dag budget kwijt voor een glas water met kostbare bubbles, iets wat lijkt op een tosti maar het niet is en een magneetje voor op de koelkast.
Daarom speciaal voor iedereen die deze zomer weer een trap oploopt, waar geen museum blijkt te zijn, maar waar je wel 10 euro moet betalen voor het uitzicht. Tien geraffineerde methodes om je als toerist helemaal kaal te laten plukken. Je bent gewaarschuwd.
In landen als Thailand, India en Jordanië is het blijkbaar doodnormaal: de locals betalen 3 euro voor een entreebewijs en jij mag er 12 aftikken. Dual pricing, heet dat en is officieel beleid. Want jij draagt helemaal niets bij aan het onderhoud van die fraaie tempel die 3.500 jaar geleden is uitgehakt in een bergrots. En die moeten we wel uitgehakt houden. Jouw belastinggeld vloeit tenslotte niet hier, maar bij jou thuis weg, zeg naar Schiphol.
Je zit op een beeldig terrasje in Rome of Parijs. Super gezellig, een ober komt langs en vraagt met die bovenstaande glimlach “can I get you somesing to dreenk”. Wat attent, totdat de rekening komt en je beseft dat je net 14 euro hebt betaald voor een cola. Had je maar om de menukaart moeten vragen, of hard weg moeten rennen. Maar ja, de ober sprak zo charmant Engels en jij dacht een ‘leuk en echt authentiek plekje’ te hebben gevonden. Dom dus.
Je kent ‘m vast wel. Je stapt in, noemt je bestemming en de chauffeur knikt. Rijdt weg, maar nergens zie je een meter. Wel drie smartphones met minimaal Google Maps en een Telegram chat in een taal die ze je niet hebben geleerd. Ook geen vaste prijs ergens op de ramen. Maar bij het afrekenen krijg je wél een bedrag genoemd dat eerder lijkt op de prijs van een vliegticket. Oh ja, en wat extra bonuspunten voor een snellere omweg door een buitenwijk vanwege de drukte.
Souvenirs, fruit, kruiden, tassen, sjaals en een flesje water: als het geen prijs heeft, ben jij de prijs. En je komt er pas achter als de verkoper het al half heeft ingepakt. Hint: als ze beginnen met ‘for you a special price’ weet je dat je de sjaak bent en in de val zit.
Tip: biedt de helft, je weet maar nooit.
Dat is het gouden businessmodel, tenminste voor de artiest. Je maakt een foto van een dansende man met voor mijn part een lama (dieren in toerisme moeten ze eigenlijk overal sowieso verbieden) of iemand die je spontaan een armbandje omdoet. Jij denkt ‘wat leuk’ en hij denkt ‘haha hebbes’, 20 euro alsjeblieft of je even wilt aftikken. Only cash (die is dubbel gevaarlijk). Zeg eerst maar je dat je geen geld hebt, maar dan staan z’n neven ineens ook naast je.
Pro-tip: zorg dat je altijd los geld in je zak hebt, nooit je portemonnee pakken!
Schoenpoetsers, ‘gidsen’ die je zogenaamd gratis helpen, mannen die uit het niets voor je op zoek gaan je naar een parkeerplaats en jonge kinderen die je iets geven als cadeau, alles wat gratis lijkt, kost geld. En ga er gerust van uit, vaak veel. Als je weigert, ben je ineens de gierige klootzak in het verhaal en wordt het soms ongemakkelijk.
Ze gooien je er dood mee, aanbieders van een voordeelpas waarmee je voor weinig geld zogenaamd korting krijgt bij 34 attracties. Maar in praktijk, toeval bestaat echt, waar je net die drie niet mee kunt bezoeken die je eigenlijk juist wel wilde zien. Of nog irritanter, die niet werkt op de dagen dat jij er bent. Of die waarvoor je online een tijdslot had moeten kiezen. Die van morgen om 07.15 is nog wel vrij, dankjewel.
Je boekt een hotel met gratis WiFi. Tot je aankomt, want dan blijkt dat de free-WiFi alleen werkt in de lobby, garantie op air-time krijg je nooit. Of tussen 00.00 en 07.00 uur, als er niemand anders online is. Wil je echt internet, dan moet je lekker bijbetalen voor een ‘premium connection’ die natuurlijk veel te duur is voor een paar megabyte aan data. Maar die werkt natuurlijk ook niet. Balen, want je zit er al en de hotelmanager haalt natuurlijk z’n schouders op en mompelt dat de WiFi niet van het hotel is waardoor het lijkt alsof het echt jouw probleem is. Wat het dus ook is.
Een dagtrip naar een wijngaard, haha dat dacht je. Totdat blijkt dat het drinken bij de de lunch niet inbegrepen is en voor entree apart ook al moest worden betaald, en je ook nog eens 7 euro extra moet aftikken omdat je per ongeluk op een premiumstoeltje in de achterkant van de bus vanwege meer beenruimte. Je kunt het zo gek niet opnoemen dus wees gewaarschuwd als er heel extra’s bijstaan. Die kosten altijd geld.
De klassieke instinkers als je op een resort bent. Alles lijkt inbegrepen, tot dat je om een extra handdoek vraagt, of een kop koffie op je kamer, of een extra plastic flesje water. Wat volgt is bij vertrek een factuur van vier pagina’s en het gevoel dat je net bent opgelicht door een glimlach in een wit poloshirt.
Er zijn er nog maar genoeg te bedenken, Als je gaat graven in je geheugen zul er zelf ook nog wel een paar aan kunnen toevoegen. Deze onderstaande voorbeelden ga je standaard tegenkomen. Advies is volstrekt negeren ook al bieden ze je geld toe.
Je zult dus maar toerist zijn Heus niet iedereen tilt je. Maar helaas zien genoeg mensen toeristen als tijdelijke melkkoeien met een creditcard. Natuurlijk je bent een makkelijk doelwit, soms spreek je de taal niet, je kent ook de lokale regels niet en je bent vaak te vrolijk of te beleefd om moeilijk te doen, je bent immers op vakantie, en dat weten ze.
Mijn advies: kijk goed op de menukaart, vraag naar de prijs, laat je schoen maar lekker vuil en armbandjes draag je niet. En als iemand zegt ‘speciaal voor jou’, reageer dan vriendelijk met glimlach en zeg dan, die sla ik even over.
Pro-tip om uit je hoofd te leren: “Oh, just for me? In that case, I’ll let someone else have the honor“. Fijne vakantie!