Tot mijn 30e was het simpel: er gaat niets boven een wintersport met de mannen. Maar ook ik word een dagje ouder en heb inmiddels een vriendin en prachtige dochter van anderhalf, en dan? Ik wil op wintersport dit jaar, want ik heb het gewoon dik verdiend na al het harde werken. Ik moet er echt even tussenuit, batterijtje opladen of een ander excuus wat je wil opvoeren voor de mooiste week van het jaar: de wintersportvakantie.
Dilemma: mijn wederhelft wil ook op wintersport, maar ik wil eigenlijk ook gezellig met de mannen kunnen vlammen op de piste en in de CinCin, Almrausch of welke après-ski bar dan ook gas kunnen geven. Hoe ga ik dit thuis vertellen? Schat ik wil op wintersport. Maar ja, je weet wel, met de mannen blablablabla! Geloof me: minimaal een week wel beeld en geen geluid! Ik denk echter dat ik de ideale oplossing heb gevonden en het klinkt zo ontzettend logisch: een combinatie.
Sinds jaar en dag komt de familie van een goede vriend van mij in hetzelfde hotel in Oostenrijk in een relatief klein skigebied met 25 km aan pistes. De groep is inmiddels uitgegroeid tot 40 personen van jong tot oud. Afhankelijk van de schoolvakanties komen er mensen bij of vallen er mensen af. Dé ideale plek om je opgroeiende kinderen mee naar toe te nemen, eventueel opa en oma mee te vragen voor de gezelligheid, de wijsheid en de flexibiliteit. De kinderen kunnen nooit zoek skiën, omdat alle afdalingen op eenzelfde plek uitkomen. Je hebt er pistes voor iedereen, beginners tot gevorderde en bospaadjes voor de kids. Je kent er inmiddels iedereen, de skileraar, het verhuurbedrijf, de liftbediendes en uiteraard het voltallige hotelpersoneel. Dat noem ik nog eens thuiskomen. De pistes zijn altijd goed geprepareerd dus wat wil een sneeuwliefhebber als ik nog meer?
Nou heel eerlijk, gewoon een groot skigebied en een flinke après-ski aan het einde van de dag, ofwel Gerlos, Sölden, Mayrhofen of waar dan ook, waar ze het après-skiën hebben uitgevonden.
Dus wat hebben één van de andere vaders en Travelling Tommy himself gedaan? We zijn gewoon drie dagen eerder vertrokken, naar Sölden wel te verstaan. BAM.
Dit besluit hebben we uiteraard in goed overleg met het thuisfront genomen. Wij reden in acht uurtjes naar Sölden met alle bagage alvast achterin, en de rest van het gezin komt drie dagen later met Transavia vliegend naar Oostenrijk. Dat is anderhalf uur vliegen met wat handbagage en ze zijn er. Win-win situatie als je het mij vraagt.
Zo heb je wél de flexibiliteit van een auto voor de deur van het hotel, maar – voor het gezin dan – niet de lange reistijd. Sölden is wat dat betreft een prima plek, want dit is een van de mooie en grote skigebieden die namelijk ook maar op een uurtje rijden van luchthaven Innsbruck ligt. Je haalt je gezin op op het vliegveld en dan is het nog maar een klein half uurtje alvorens het prachtige hotel op ons wacht. Iedereen komt uitgerust aan de eerste dag van de vakantie aangekomen en Travelling Tommy heeft z’n portie après-ski ook al gehad!
Wat was het overigens een topidee om de vakantie af te sluiten met een hele grote groep leuke en lieve mensen. Niet alleen omdat je na drie dagen met z’n tweeën bent uitgepraat, maar mede ook door de grote diversiteit aan mensen. Zo leer je nieuwe mensen kennen en je naasten misschien nog wel beter kennen zonder dat je bij elkaar op de lip zit. Iedereen doet zijn of haar eigen ding zonder enige verplichting en dat is wat het misschien ook wel het leukst maakt.
Special thanks gaat uit naar Travelling Mikey, mijn reisgezel gedurende deze 10 dagen!