Golfje pakken
De klim naar beneden is lang en pittig, meer dan 450 treden moeten we af, maar onderweg hebben we een prachtig uitzicht op de zee. Gelukkig hoeven we niet zelf met onze boards en pakken te zeulen: het personeel van Zarautz Surf Village heeft alles geregeld en heeft alle wetsuits en planken vroeg in de ochtend al naar beneden gebracht. Daar wacht ook onze surfdocent. We kunnen kennis gaan maken met de Spaanse golven.
Coach Vallentina (“Noem me maar Vallie”) laat ons eerst oefenen op het strand. In een groepje van vier liggen we op onze planken naast elkaar in het zand. “De golf komt eraan”, roept Vallie. “Peddelen!” Als een gek graven we met onze blote handen in het zand, alsof het water is. Allemaal tegelijk duwen we onze lichamen omhoog en doen we een poging op de plank te staan. In mijn geval met mijn rechterbeen voor en linkerbeen achter. Ik wiebel en val. Zelfs op het strand is dit ingewikkeld, maar Vallie heeft er vertrouwen in en neemt ons mee naar het water, waar we de rest van de middag golf na golf ‘pakken’.
Mijn hoofd doet pijn van de harde klappen die ik van de golven kreeg, mijn neus en oren zitten vol met zout zeewater, ik heb verschrikkelijke dorst en op mijn plank staan gaat nog niet. Ondanks dat is dit een van de allerleukste dingen die ik ooit heb gedaan. En dit gaan we de komende dagen iedere dag doen. Aan het eind van de middag klimmen we terug omhoog terug naar het kamp en daar laten we ons met een heerlijk koude appelcider in een hangmat zakken.
Nieuwe (surf)vrienden maak je hier
Zarautz Surf Village hoort bij de Belgische organisatie BOARDX dat actieve vakanties voor jongeren organiseert. Het overgrote deel van de crew en de gasten Vlaams en onder de 25 jaar. Aan het eind van de middag komt iedereen terug naar het kamp, wordt er geborreld en praten we elkaar bij over de vooruitgang van onze surfkwaliteiten. Rond een uur of 7 dient de crew het eten op. Vandaag een heerlijke barbecue met salades en vlees, maar het verschilt per dag. Wie zin heeft kan met de groep mee naar het dorp, waar lokaal vlees wordt gegeten en waar je je eigen cider uit het vat kunt tappen. ’s Avonds worden er spelletjes of feestjes georganiseerd op het kamp of in de stad. Zo leert de groep (we zijn met zo’n zestig mensen) elkaar snel kennen en zo maak je vrienden voor het leven.
’s Morgens blijkt het ontbijt simpel, maar prima. Stukken wit en bruin stokbrood met wat kaas en ham. Soms een gekookt eitje, soms een croissantje, yoghurt en wat fruit. We ontbijten stevig, want beneden wacht Vallie al op ons.
Na de surfles van 1,5 uur hebben we alweer trek gekregen. De zee was ruig vandaag en de stroming onverbiddelijk. We hebben heel wat door branding geploeterd. Moe maar voldaan lopen we over de boulevard naar het centrum van Zarautz. Een van de grootste voordelen van Spanje zijn natuurlijk tapas, of pinxtos zoals ze die hier noemen. Die gaan we proeven. We kopen wat souvenirs (de rest van de winkeltjes is al dicht vanwege siësta) en ploffen dan tussen de locals op het terras bij Iruña. De bar staat vol met heerlijke hapjes: gefrituurde inktvis, pittige zeevruchten balletjes, gestoofde kabeljauw en knoflookchampignons. Het is moeilijk kiezen. We eten ons vol en daarna zit er niets anders op dan een dutje doen op het strand.