Het ijs op
Om op het ijs te komen nemen we eerst de boot en alleen al die boottocht is zeer indrukwekkend. We varen vlak langs de gletsjer en vanaf het water zie je nog veel beter hoe dik het ijs hier is. Na het verzamelen van het materiaal lopen we een stuk door de bergen om te komen bij de plek waar we ook daadwerkelijk de gletsjer op kunnen stappen. Daarvoor moeten we wel onder een gigantische waterval door en worden we dus kletsnat, maar gelukkig is het niet ijskoud vandaag. We lopen dan wel over een ijsmassa, toch voelt het als een graad of tien aan, zeker niet koud dus.
De eerste stappen op het ijs zijn enigszins spannend, want je moet even wennen aan het lopen op de stijgijzers. “Probeer zoveel mogelijk te lopen als een pinguïn” vertelt onze gids Ries, een boom van een kerel met armen die zo breed zijn, dat ze zowel angstaanjagend zijn als dat ze vertrouwen wekken. En inderdaad, de pinguïnpas blijkt een uiterst effectief loopje om op ijs uit te voeten te komen. Aangezien het ijs nergens vlak is, ben je tijdens de hele trekking aan het stijgen en dalen. Vooral dat dalen is in het begin even wennen, want je moet vertrouwen op de stijgijzers onder je voeten, maar als snel merk je dat de zwaartekracht ook hier prima zijn werk doet. Het lopen op ijs gaat steeds soepeler, al mag je geen moment je aandacht laten verslappen. Gletsjerspleten zijn overal en ze zijn levensgevaarlijk. Daarom gaan er altijd twee gidsen met je mee: eentje om de route uit te stippelen en een zogenaamde spotter, die niets anders doet dan de groep compact bij elkaar houden en non-stop waarschuwen voor spleten. Vandaar ook het harnas dat we dragen, waarmee ze je eventueel uit zo’n spleet kunnen plukken als je geluk hebt. Focus dus, bij iedere voetstap.
Een buitenaards landschap
Gelukkig is er onderweg vooral veel ruim de tijd om te stoppen en te genieten. Het ontzagwekkende ijs glinstert in de zon en maakt je sprakeloos. Regelmatig komen we langs riviertjes en meertjes die op de bovenlaag zijn ontstaan. Zeker in de zomermaanden (december-maart) smelt hier en daar een stuk van de ijsmassa. Het resultaat is een labyrint aan stromend water dat op een buitenaards landschap lijkt. In dat stromende water kun je ook een lege veldfles vullen en dat doen we regelmatig. Nergens ter wereld ga je namelijk lekkerder water vinden!
We trekken ruim een uur of vier over het ijs en leren van alles over de huidige situatie van gletsjers over de hele wereld. De tijd vliegt voorbij en voor we het weten zijn we weer terug aan land bij de hut waar onze Big Ice Trek begon. De fysieke inspanning valt reuze mee als je een normale conditie hebt, maar alles bij elkaar ben je wel een kilometer of vijftien aan het lopen. Door alle indrukken ben je toch moe en rozig, helemaal na het ijskoude glas whisky dat we krijgen op de boot terug…