In Zuid-Tirol komt het beste van twee werelden samen. De Duitse taal – die toch wat makkelijker voor ons is dan het Italiaans – in combinatie met de Italiaanse keuken. De kronkelende wijnranken tegenover de spitse bergtoppen van de Dolomieten. Deze regio botst van de tegenstrijdigheden en dat is precies zijn aantrekkingskracht. In dit paradoxale landschap is het jaarrond genieten, maar een dik pak sneeuw maakt de omgeving extra bijzonder. Daarom laten wij je in dit blog 7 manieren zien hoe je het beste winters kunt genieten in Zuid-Tirol (óók als je nog nooit op de latten hebt gestaan!).
Ik zal het maar direct bekennen: ik ben nog nooit in de winter in de bergen geweest. En dat terwijl Zuid-Tirol in de winter een waar wintersportwalhalla is. Toen de pistes vanwege de pandemie echter gesloten waren, moesten zelfs de lokale bewoners op zoek naar een alternatief voor hun geliefde wintersport. Langlaufen, ski mountaineering en sneeuwschoenwandelen werden opnieuw uitgevonden. En dat laatste, daar voelde ik wel wat voor. De rest van het jaar ben ik namelijk maar wat graag in de bergen te vinden voor een stevige hike.
Bij sneeuwschoenwandelen gaat het er echter iets anders aan toe. Door de sneeuw heb je immers minder grip dan normaal. Gelukkig zijn er zat plekken in Zuid-Tirol waar je sneeuwschoenen kunt huren, vaak zelfs bij je hotel.
We starten onze sneeuwschoenwandeling op de parkeerplaats in La Val. Vanaf La Val wandelen we naar La Crusc, een wandeling van zo’n 1,5 uur waarin we in totaal zo’n 350 meter stijgen. De wandeling is goed te doen voor beginners en duidelijk aangegeven met bewegwijzering langs de route.
Bij iedere bocht die we maken of heuvel die we overgaan verandert het uitzicht. Van groene dalen tot spitse toppen en uitgestrekte sneeuwvlaktes met slechts een paar berghutjes; alles trekt aan ons voorbij. Het is opvallend rustig op het parcours. Dit maakt de omgeving nog sprookjesachtiger.
Nadat we over de een-na-laatste heuvel wandelen, komt onze eindbestemming in zicht: de kapel bij La Crusc. We passeren een houten altaar, wat ons er aan herinnert dat we een deel van een bedevaartroute lopen. Nog één klim en dan zijn we er.
La Crusc heeft alles wat je hoopt te vinden: een gezellige herberg met een uitgebreide Duits/Italiaanse kaart, een groot terras om van de zon te genieten (had ik al gezegd dat in Zuid-Tirol 300 dagen per jaar de zon schijnt?) en een kleine kapel om de grootsheid van de imposante omgeving op je in te laten werken. La Crusc is een parel, dat wisten de wintersporters op de piste aan de andere kant allang. Maar er is ook een rustigere route om hier te komen en die betreed je in de winter met je sneeuwschoenen aan.
Wanneer ik de volgende ochtend de gordijnen van mijn hotelkamer open doe, doemt mijn bestemming van vandaag al op. Vandaag gaan we met de kabelbaan de Kronplatz op. En nee, ik kan nog steeds niet skiën, dus ik val wel wat uit de toon tussen alle wintersporters.
Toch is juist de Kronplatz een top waar je prima zonder skipak de kabelbaan in kunt. Op de top zijn namelijk twee bijzondere bouwwerken te vinden die je zowel met- als zonder ski’s kunt bezoeken. In dat eerste geval moet je je ski’s wel even voor de deur parkeren.
Misschien wel het bekendste van de twee bouwwerken is MMM Corones. Dit architectonische hoogstandje komt uit de koker van het architectenbureau van Zaha Hadid. Zij heeft een bouwwerk tegen de top aan gebouwd en vervolgens onderdeel van de berg laten worden. Het bouwwerk steekt echter aan alle kanten uit, zodat je overal om je heen kunt genieten van het schitterende uitzicht op de Dolomieten. Volgens bergbeklimmer Reinhold Messner zijn dit de mooiste bergen ter wereld. MMM Corones is dan ook zijn museumproject. In dit museum vind je inspirerende verhalen over de bergen, attributen van alpinisten en kunstwerken met beroemde bergen in de hoofdrol. Ik ben dol op de bergen en zodoende ook op dit museum. Een inspirerende plek die absoluut het bezoeken waard is.
Aan de andere kant van Kronplatz ligt het tweede architectonisch interessante bouwwerk. Dit gebouw huisvest zowel museum Lumen als restaurant Alpinn.
Allereerst Lumen, het museum voor bergfotografie. Net als bij de buren aan de andere kant van de top, omlijsten de ramen een levend kunstwerk van het omliggende berglandschap. Hier hebben ze dan ook dankbaar gebruik van gemaakt door een enorme, uitvergrote sluiter van een cameralens voor de ramen in een van de zalen te installeren. Deze zaal is zo bijzonder, dat hier zelfs regelmatig huwelijken worden voltrokken. Dit is slechts één van de vele zalen die op de vier verdiepingen van Lumen te bezoeken zijn. Het museum heeft zowel vaste- als wisselende tentoonstellingen, waardoor er altijd weer iets nieuws te zien is.
Na een ochtend cultuursnuiven, is het tijd om te lunchen. Vanuit Lumen loop je zo restaurant Alpinn in. Dit restaurant is volledig omgeven door glas en steekt hoog boven de top uit. Hierdoor heb je een waanzinnig panorama-uitzicht op de omliggende bergen. Alsof dat nog niet genoeg is, is dit restaurant ook nog eens van driesterrenchef Norbert Niederkofler. Zijn ‘Cook the mountain’-menu is wereldberoemd, omdat hij alleen met ingrediënten uit de bergen kookt. Geen olijfolie dus, want olijfbomen groeien niet op de bergen.
Als wintersporter pak je na een ochtendje cultuur en gastronomie je ski’s voor een middagje op de pistes. Ik wandel echter voldaan terug naar de kabelbaan. Eenmaal beneden worden we verwelkomd door vrolijke meezingers en volle terrassen. We kunnen de verleiding niet weerstaan en sluiten de winterse middag in de bergen toepasselijk af met après-ski.
De dichtstbijzijnde stad van ons verblijf is Bruneck (Brunico in het Italiaans). Deze stad ademt Italiaanse flair. Niet alleen de gevels, maar ook de winkels zijn hier mooi. Stuk voor stuk stijlvolle boetieks afgewisseld met kleine zaken vol lokale delicatessen. Je kunt je hier zo uren vermaken.
Ook de horeca is om je vingers bij af te likken. Bovenaan onze lijst staat restaurant b.local. Bij aankomst merk je al dat je hier aan het juiste adres bent: het statige pand is tot in perfectie gerestaureerd met lokale materialen en ingericht met design items: een lust voor het oog. Het eten sluit naadloos aan op de omgeving: verfijnd en lokaal, zoals de naam al doet vermoeden. Lokaal is het sleutelwoord in de succesvolle filosofie van dit restaurant. Hier ga je heen voor een avondje fijnproeven.
Of je nou in Bruneck verblijft of niet: een bezoek aan deze stad mag niet ontbreken tijdens je winterse reis door Zuid-Tirol!
Liever een traditioneler ogend restaurant? Op nog geen 10 minuten rijden van Bruneck vind je Ristorante Lerchner’s in Runggen. Dit ogenschijnlijk klassieke restaurant gooit hoge ogen met zijn duurzame menu. Het is namelijk de trotse eigenaar van een groene Michelinster. De groene Michelinster is de kers op de taart voor duurzame restaurants als deze. De sfeer past helemaal bij de bergen met veel hout, geruite stoffen en traditionele elementen.
Heb jij inmiddels zin gekregen in een vakantie naar deze mooie regio in het noorden van Italië?
