Wie een rondreis maakt door het westen van de Verenigde Staten, maakt vast en zeker ook een stop in het dorpje Page. Vanuit hier ben je namelijk vlakbij een van de populairste plekken van de Verenigde Staten: Horseshoe Bend. Het is dé Instagram hotspot van Arizona. Een adembenemende plek. Horseshoe Bend is de plek waar de Colorado River een bocht maakt die van bovenaf doet denken aan een perfect gevormd hoefijzer. Natúúrlijk wil je dit meesterwerk van Moeder Natuur zien, maar houd er wel rekening mee: je bent niet de enige…
Het westen van de Verenigde Staten barst van de hoogtepunten. Yosemite, Zion en Bryce National Park. Gigantisch hoge sequoia’s. Las Vegas, San Francisco en Los Angeles. En dan is er ook nog Horseshoe Bend, de plek waar de Colorado River een bocht maakt die van bovenaf doet denken aan een hoefijzer. Zo’n bocht wordt ook wel een meander genoemd. Water heeft de eigenschap dat het altijd de weg van de minste weerstand zoekt en in dit geval was dat dus een fraaie bocht in de vorm van een hoefijzer.
Horseshoe Bend ligt een paar kilometer buiten het dorp Page en niet ver bij de Glen Canyon Dam en Lake Powell vandaan. Deze inmiddels wereldberoemde bocht is niet zomaar ontstaan, de natuur deed er miljoenen jaren over om dit spektakelstuk te creëeren. De rode rotswanden van Horseshoe Bend steken op sommige plekken ruim 300 meter boven de rivier uit. Wanneer je dat ziet ben je echt wel even stil.
Het is mijn tweede bezoek aan Page en Horseshoe Bend. In 2007 maakte ik een lange reis door de Verenigde Staten. In 2007 zag de wereld er natuurlijk anders uit. Foto’s maken deed je met een gewone camera, telefoons waren om mee te bellen. Reisblogs en sociale media speelden geen rol van betekenis en dus moest je reistips halen uit bijvoorbeeld de Lonely Planet. Die dikke ‘bijbel’ sleepten we dan ook ruim drie maanden mee in de backpack.
Page was destijds een bewuste keuze op te stoppen tijdens onze rondreis, want de Glen Canyon Dam werd genoemd als een van de hoogtepunten van het westen. Volgens de Lonely Planet was het een indrukwekkende plek (en dat is deze gigantische betonnen boogstuwdam ook zeker), met een beknopte omschrijving van de rotsachtige omgeving. De 2007-manier om de Colorado-rivier te aanschouwen was een plekje op een rots zoeken en daar lekker een half uurtje in de zon gaan zitten. Tot het ging vervelen. Twee foto’s waren voldoende, want zo’n geheugenkaart van 128 mb is vrij snel vol en we zouden nog veel langer doorreizen en meer gaan zien. Er was geen parkeerplaats, je hoefde niet te betalen, er stonden geen bordjes om je naar de juiste plek te sturen en er waren al helemaal geen andere mensen. Alleen pure natuur en twee nieuwsgierige Nederlanders. Ik vraag me zelfs al of de buiging van de Colorado-rivier toen al wel Horseshoe Bend genoemd werd, want die naam kom ik ieder geval in de Lonely Planet USA (editie 2006) niet tegen. En dat wil wat zeggen. De natuur had miljoenen jaren nodig om deze plek te creëeren, maar wereldfaam kreeg Horseshoe Bend in – wat zal het zijn – vijf jaar? Het is daarmee een van de jongste toeristische bestemmingen ter wereld.
Eén van de meest populaire plekken van Arizona is het product van Instagram. Een plek die pas beroemd werd toen mensen op levensgevaarlijke uitstekende rotspunten selfies begonnen te nemen om die op Instagram te plaatsen. Het bracht een enorme toeristenstroom op gang. Horseshoe Bend is een Instagram-bestemming. In 2018 trok deze plek maar liefst twee miljoen bezoekers. Het Instagram-effect is indrukwekkend en verontrustend tegelijkertijd.
We springen weer even vooruit naar 2019, wanneer ik een roadtrip maak vanuit Las Vegas. Na stops in Bryce Canyon en Lake Powell zijn we dichtbij Horseshoe Bend. De drang om ook dat gebaande pad op te gaan is té groot. Met mijn reis van 2007 in het achterhoofd ben ik heel nieuwsgierig naar wat er daadwerkelijk veranderd is. Het contrast kan bijna niet groter zijn.
Om de enorme toeristenstroom is goede banen te leiden is door de Amerikaanse overheid besloten om entreegeld te vragen om deze plek te kunnen bezoeken. De National Park Service heeft Horseshoe Bend nu in beheer. Er is een parkeerterrein aangelegd en er zijn aparte tarieven voor auto’s en bussen. Bordjes wijzen je de weg en vertellen je hoe lang het lopen is. Al zijn die bordjes eigenlijk overbodig. Wij zijn er aan het einde van de middag en dan is het druk, heel druk. De mensenstroom volgen is voldoende om op de juiste plek uit te komen.
Om bij het beste uitkijkpunt te komen, precies in de bocht van de rivier, is een wandelpad aangelegd. In een klein kwartiertje wandel je er naartoe. Een deel van het uitkijkpunt is voorzien van een hek om te voorkomen dat mensen voorover kukelen, al is het nog steeds mogelijk om je leven te wagen door op een uitstekende rotspunt te klimmen.
Ik zie een compleet gezin met jonge kinderen dat op verzoek van papa op hun rug op een uitstekende rots gaat liggen om met een selfiestick een foto te maken. Hij legt zijn gezin letterlijk op het randje van de afgrond. Aziatische meisjes houden uitgebreide fotosessies op de rotsen en zwaaien wild met hun hoofd voor de juiste pose. Het gaat allemaal nét goed. En dat voor die ene foto…
Dat je moet betalen om er tegenwoordig te komen is in ieder geval een goede zaak. Mensen komen toch wel, de stroom die op gang is zal voorlopig niet stoppen. En met het geld dat wordt opgehaald kan ervoor gezorgd worden dat Horseshoe Bend een veiligere plek wordt en dat de natuur beschermd blijft voor de generaties die na ons komen. Maar je leven wagen voor een foto moet je echt niet willen.
Mocht je in Amerika rondreizen en deze bijzondere plek met eigen ogen willen zien, kies dan indien mogelijk voor de zonsondergang. Op een heldere dag zakt de zon precies achter Horseshoe Bend weg en dat is een magisch zicht. Maar dan moet je dus wel geluk hebben dat het niet te bewolkt is. Hoe kom je er? Een kwestie van Google Maps of de borden volgen. Vanuit Page neem je Highway 89 richting het zuiden en dan zie je vanzelf aan de rechterkant van de weg de parkeerplaats. Vanaf daar is het een klein kwartiertje lopen. Het totale bezoek duurt ongeveer een uurtje, ervan uitgaande dat je een half uur op het uitkijkpunt blijft.